Licht aan het eind van de tunnel

En dan zit je zomaar ineens 12 dagen 'verplicht' thuis. Op dokters advies maar ook omdat ik domweg even niet anders kan. 

Het was tijdens het kerstontbijt dat de tinteling in mijn armen steeds heftiger werd. Mijn vork uit mijn handen viel omdat mijn kracht vanuit het niets opeens verdween. Dat dit niet normaal was, was meer dan duidelijk en ik besloot begin januari, na de topdrukte in de bakkerij, naar de huisarts te gaan.
Dokter dacht aan het tunnelsyndroom (beknelling van de zenuw) en na verder onderzoek in het ziekenhuis bleek dit inderdaad het geval. Niet aan een kant, maar aan beide armen. Bij mij veroorzaakt door jarenlang zwaar 'fors handenarbeid' zoals ze het zo mooi omschreven in het ziekenhuis.
Omdat na het onderzoek duidelijk werd dat het syndroom bij mij in ernstige mate aanwezig was bleek een operatie de enige optie. Eerst mijn rechterhand, na minstens 6 weken rust de linkerkant.

Gelukkig was mijn vervanging snel geregeld en tot de dag voor de ingreep heb ik lekker zelf mijn passie uit kunnen oefenen in de bakkerij. Al ging het niet geheel zonder slag of stoot. Even stoer een bakplaat op een arm nemen, zoals ik dat al jaren deed, resulteerde in een oorverdovend kabaal en een ravage op de grond.
Of het komt doordat ik zelf ook merkte dat het zo niet langer ging of doordat ik na de topdrukte van de afgelopen maanden wel toe was aan een beetje rust weet ik niet maar ik merkte aan mezelf dat ik er wel naar uit keek, die verplichte twee weken rust na de operatie. En nu ik middenin deze 'rustfase' zit kan ik het nog steeds vrij goed los laten. Mijn hand geneest goed maar de kracht is nog ver te zoeken en daardoor kan ik weinig en zeker geen productie draaien. Wel heb ik deze weken lekker de tijd om met vertegenwoordigers af te spreken, eindelijk wat verwaarloosde gegevens in de computer te zetten  en volop te genieten van een dagje weg of op de bank met Denise en de kinderen. Elk nadeel heeft zijn voordeel zullen we maar zeggen.

Hoewel ik dus even volop geniet van de voordelen van het thuis zitten zal ik na deze twee weken hopelijk weer met volle energie en met een goed werkende hand aan de bak kunnen. Aan de opererende dokter zal het in ieder geval niet liggen. Tijdens het hechten van de wond zei hij tegen de leerling naast hem: 'Het oog wil ook wat. Meneer Brakenhoff maakt ook geen scheve moorkoppen, dus zorg altijd dat je de wond netjes hecht en de patiënt keurig 'afwerkt'.

En zo is het maar net. Deze twee weken zijn genieten maar ik geniet ook van een volle winkel, met de meest prachtige, goed afgewerkte producten. En daar horen scheve moorkoppen niet bij!   

Patronen

Patronen, en dan met name het doorbreken daarvan. Lastig, maar het kan ook zeker verrassend en leuk zijn.
Ikzelf heb ook een patroon, van opstaan, de lekkerste broden maken, tussendoor soms wat gebak, onze Facebook en Twitter pagina up to date houden, rond een uurtje of 7 even naar huis om vrouw en kinderen een knuffel te geven en een broodje te brengen en dan weer snel terug naar de bakkerij. Wa...t socializen met de klanten, wat opruimen en schoonmaken, de deegjes afwegen voor de volgende dag, vertegenwoordigers ontvangen en wat tijd rekken om maar zo weinig mogelijk te hoeven missen van het reilen en zeilen in de ruimte waar mijn hart ligt.
'Papa, je bent wel vaak weg zeg!' riep mijn oudste dochter mij laatst toe. En dat zijn de momenten waarop je even met je neus op de feiten wordt gedrukt en je beseft dat je sommige dingen misschien iets anders aan moet pakken. Je patroon moet doorbreken...

Ik vind het, zoals ik al eerder in een van mijn blogs vermeldde, moeilijk om de bakkerij los te laten en ben het liefst van alles meteen op de hoogte. Maar ook al zou ik 24/7 aanwezig zijn, dit gaat niet. En fouten zullen er evengoed af en toe gemaakt worden.

Deze week is het herfstvakantie in ons deel van het land, daardoor wat rustiger in onze winkel en een mooie manier om mijn patroon een beetje te laten vieren en er lekker een dag op uit te trekken met mijn gezin. Een dagje dierenpark Amersfoort stond op het programma, op maandag, een dag dat ik normaal volop aan het werk ben. Een prachtige dierentuin met (voor dierentuin begrippen) grote hokken en de kans om giraffen te aaien. De kinderen en wij genoten met volle teugen. Wat mij wel meteen opviel was dat ook de dieren leven volgens een bepaald patroon. Ze weten precies wanneer ze eten krijgen en beginnen ongeduldig te ijsberen rond de vastgestelde voedertijd. Verdomd, beesten zijn écht net mensen! Want ook wij eten op gezette tijden en een hoop van onze klanten eten vaak al jarenlang hetzelfde soort brood. Vastgeroest in hun dagelijkse gewoonten, hun dagelijkse patroon. Niks mis mee natuurlijk, maar waarom dit patroon niet eens doorbreken? Eens even gek doen en een ander soort brood proberen?! Er is meer dan genoeg keus en onze winkelmeiden willen u met alle liefde uitleggen welke broden nog meer bij uw wensen passen.

Een patroon doorbreken. Het is zeker niet makkelijk, maar is mij tijdens dit dagje dierentuin, ver weg van de bakkerij en mijn eigen dagelijkse routine, uitermate goed bevallen. En ik durf u uit te dagen om mijn voorbeeld te volgen en eens een ander broodje te proberen. Durft u ook?

Hard werken loont helaas niet altijd, zo bleek maar weer, een aantal weken terug.

Gemiddeld werk ik zo’n 100 uur in de week. Zo voelt het niet altijd omdat ik gelukkig ontzettend veel plezier beleef aan mijn werk dus dat is natuurlijk een groot pluspunt. En ik zou ook absoluut niet meer anders willen dan zelfstandig ondernemer zijn. Spannende keuzes maken, zelf kunnen bepalen welk brood er op de planken komt en hoe alles moet reilen en zeilen in de bakkerij en de winkel, maar ook de economie een handje helpen door arbeidsplaatsen aan te bieden op de arbeidsmarkt. Op deze manier helpen wij de overheid maar helaas krijgen we hier geen extraatje voor terug.

De 6 weken zomervakantie stonden voor de deur en we hadden alles weer zo geregeld dat een ieder zijn welverdiende vakantie kon vieren. Een ieder behalve ikzelf en mijn eigen gezin. Na enig navragen bij de school van onze leerplichtige oudste dochter kwamen we tot de conclusie dat wij geen recht hebben op extra verlof en officieel dus niet met vakantie zouden kunnen. Terwijl de mensen in de agrarische, toeristische, of horeca-sector wél voor extra verlof in aanmerking komen is het voor de bakker die de mensen bij hem in de buurt en de verzorgingsbehoevende mensen in verzorgingstehuizen en ziekenhuizen van dagelijks vers gebakken brood voorziet niet mogelijk extra verlof aan te vragen voor zijn kinderen. Zelfs niet wanneer ze 5 jaar oud zijn en nog in de kleuterklas zitten. Mijn verbazing maakte plaats voor boosheid. Want wat geeft bovengenoemde ondernemers meer recht dan de overige zelfstandigen, die net zo goed constant moeten knallen en alles moeten geven, gigantische werkdagen maken om in de huidige economie überhaupt hun hoofd boven water te houden?! Wij hebben pech? Ja jammer dan meneer de bakker. Probeert u in de vakantie maar een keer een uurtje eerder naar huis te gaan om wat bij te tanken want een welverdiende vakantie waarbij u twee weken helemaal tot rust kunt komen en wat tijd met uw gezin door kunt brengen, waar u door al dat harde werken toch al zo veel van mist, zit er voor u helaas niet in. Dan had u maar een restaurant i.p.v. een bakkerij moeten beginnen. Kom op zeg! Wat zijn dit voor scheve gedachten? 

Helaas hebben wij ook niet de keus om in een andere vakantie twee weekjes weg te gaan want die zijn er domweg niet. In de kerstvakantie kunnen wij met geen mogelijkheid dicht of met minder personeel aan het werk dan gebruikelijk aangezien dit de drukste tijd van het jaar is en verder zijn er geen 2 aaneengesloten weken vrij om op vakantie te gaan…

Jarenlang zetten wij ons in voor projecten die eigenlijk door de overheid zouden moeten worden gedaan maar waar die steevast niet thuis geven zoals het stimuleren van ontbijten door ontbijtjes te sponsoren op scholen, informatie verstrekken over voedsel door middel van excursies en informatie pakketten, en het herstellen van een oude samenwerkingsvorm tussen boer, molenaar en bakker en ook hier weer de nodige informatie over vrij geven.

Heel jammer dat de steun die je krijgt van de overheid en Nederland in het algemeen zo ver te zoeken is. Zelfstandig ondernemen heeft zeker voordelen maar loont absoluut niet altijd…

Midlifecrisis

Nog vol adrenaline en met een niet weg te krijgen glimlach op mijn gezicht door de Bakker met Ster verkiezing lees ik het persbericht die aan de hand van de uitreiking is geschreven. Ik word daarin genoemd als een jonge, innovatieve ondernemer en mijn trots word daardoor extra vergroot. Want nu ik het zo zwart op wit zie staan en er zelf ook wat beter over nadenk is het ook wel extra knap dat ik, met mijn 27 lentes jong, nu al kan zeggen dat ik met mijn bakkerij drie sterren in de wacht heb gesleept. Het hoogst haalbare aantal! En natuurlijk heb ik dit niet in mijn eentje voor elkaar gekregen maar ik heb er wel knijterhard voor gewerkt en er alles voor gegeven. Een hoop dingen in het bedrijf veranderd waardoor het in plaats van familiebedrijf vooral ook een professioneel bedrijf is geworden. Waar in het begin echt niet iedereen blij van werd, maar waar achteraf gezien al onze werknemers erg trots op zijn nu ook zij zien dat al deze veranderingen niet voor niets zijn geweest.
Jonge ondernemer... Ik blijf mooi nog even zitten op mijn roze wolk.  

Een paar weken later lees ik in een magazine over een “clubje” voor jonge ondernemers. Speciaal opgericht voor mensen uit de voedingsindustrie. Ik doe wat research omdat ik het geweldig vind om ideeën uit te wisselen met andere mensen die vol passie hun vak uitoefenen. Net op het moment dat ik mijzelf wil aanmelden kom ik tot de conclusie dat ik, een paar weken terug nog benoemd als ‘jonge god’ in het persbericht, te oud ben om mij op te geven. Te oud?! Ja, te oud… Nadat je je 27e kaarsje hebt uitgeblazen mag je niet meer meedoen en wordt je zonder pardon aan de kant gezet. Ik zie het clubje in gedachten voor me staan, in een lange rij met hun armen over elkaar en een blik die saamhorigheid uitstraalt. Alleen is die saamhorigheid niet voor mij bedoeld, voor het jongetje die tegenover ze staat, geweerd omdat hij in hun ogen geen jongetje meer is maar een ouwe lul. Een ouwe zak waarvan ze niet begrijpen dat hij het überhaupt in zijn hoofd haalt om te denken dat hij bij de jonge garde mag horen. Ik voel mij als die man van 50 die iedere zaterdag de plaatselijke discotheek instapt en op de dansvloer uit zijn dak gaat, uitgelachen door de 16 jarige menigte die om hem heen staat. Hij trekt zich er niks van aan en gaat compleet op in de muziek. Het enige verschil tussen deze man en mij is dat hij gewoon naar binnen mag en ik met mijn neus voor een dichte deur sta.
Ik leg me neer bij het feit dat ik een ander groepje mensen moet gaan zoeken om ideeën mee uit te wisselen. Wel droom ik een paar nachten over mijzelf, verstrengeld in een midlifecrisis, waarbij ik mijn motorrijbewijs haal en vervolgens een blits model aanschaf om mee rond te toeren en iedere dag een ander ‘chickie’ mee op te pikken. Ik verlaat mijn gezin, verkoop het huis en begin lekker helemaal opnieuw. Ik ga iedere zaterdagavond discotheken af om daar compleet uit mijn dak te gaan, me niks aantrekkend van de lachende 16 jarige menigte om mij heen.
Wat zo’n afwijzing al niet teweeg brengt.

Zin in een midlifecrisis heb ik nog lang niet en je bent zo oud zoals je je voelt dus samen met het gezin gaan we een dagje naar Attractiepark Drievliet, ik trek mijn seizoenkaart van AZ uit het stof om me weer eens flink uit te leven bij een live wedstrijd in het stadion en kijk samen met mijn oudste dochter naar de film van Ernst en Bobbie. En lig er nog een aantal keer om in een deuk ook.

’s Avonds droom ik dat ik een discotheek instap en uit mijn dak ga op de dansvloer, tussen de 16 jarigen, die vervolgens niet op of om kijken van mijn verschijning omdat ik er met mijn 27 lentes nog prima tussen pas.

Meester Boulanger

De titel Meester Boulanger is er alleen voor de állerbesten. De kroon op het ambacht van de Boulanger. Het is de hoogste waardering voor het bakkerij ambacht en getuigt niet alleen van wereldklasse op het vakgebied, maar ook van visie en het doorvoeren van innovatie.

De kandidaten doorlopen een intensief selectietraject ter voorbereiding op het examen. Na een beoordeling van hun portfolio met werkervaring volgt een uitwerking op papier van de praktijkopdracht. Pas nadat de uitwerking is goedgekeurd door de examencommissie, mogen de kandidaten deelnemen aan het examen: het uitvoeren van de praktijkopdrachten.

Jos den Otter, voormalig voorzitter van de projectgroep Meesterexamen: "De criteria voor het examen zijn zwaar. Er wordt veel verwacht van de 'Meester Boulanger'. Doel is ook om het hoge niveau in Nederland te bevestigen, uit te dragen én te verhogen. Er is veel creativiteit en vakkennis in de Boulangerie. Het is belangrijk dat te laten zien", vindt Den Otter. “Ons beroep heeft een grote aantrekkingskracht en spreekt erg tot de verbeelding van heel veel mensen. Wij zijn ambachtelijke vakmensen die met natuurlijke ingrediënten de mooiste en lekkerste producten maken. En als vakmensen hebben wij de plicht ons beroep richting het publiek hoog te houden.”

Bron: http://www.meestertitel.eu/boulanger/

Ik heb altijd een drang naar ‘meer’, ‘beter’ en ‘ergens naartoe streven’. De afgelopen twee jaar was dit de drang om drie sterren in de wacht te slepen bij de verkiezing ‘Bakker met Ster’ en hoewel we onze drie sterren ieder jaar moeten zien te behouden en hier dus nog steeds uitdaging in zit was ik op zoek naar meer. Een extra uitdaging, een extra drive om mezelf te bewijzen. Wat kan ik? Wat ben ik waard? Ik heb deze drive nodig, zonder uitdaging voel ik mij een stuk minder gelukkig en heb ik het gevoel dat ik in een zwart gat donder. Misschien een beetje zwaarmoedig maar ach, it’s all in the character.
  
De laatste jaren heb ik zeker niet stil gezeten en heb ik mij gericht op mijn verdere ontwikkeling qua brood bakken. Ik heb een aantal cursussen gevolgd bij het Bakery Institute, een geweldig opleidingscentrum in Zaandam welke worden gegeven door mensen met dezelfde passie als die ik heb. Ze werken daar met zoveel vuur, zoveel passie en zoveel plezier dat ik, ondanks dat ik eerst de hele nacht had gewerkt en enigszins moe heen ging, daar met een gigantische stoot energie weer vandaan kwam. Klaar om alle nieuw geleerde technieken en producten uit te proberen. En daar ben ik stiekem zo ver in door geslagen dat mijn vrouw moppert over het gebrek aan ruimte in de winkel om al deze topproducten te presenteren.

Ik wist van het examen ‘Meestertitel’ af maar durfde pas de stoute schoenen aan te trekken en mij in te schrijven toen ik van de mensen bij het Bakery Institute en het Nederlands Boulangerie team het laatste zetje had gekregen. ‘Lex, wij denken dat je met jouw wil, energie en passie een heel eind kunt komen. Schrijf je in man!’

Zoals hierboven ook al staat beschreven verdien je deze wereldtitel niet zomaar. En zal ik meer dan mijn stinkende best moeten doen om alleen al door de voorrondes heen te komen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Maar ik heb nog even want het examen vind pas plaats in het najaar van 2015. Het komt er nu op neer dat ik een portfolio maak wat er uit springt. Wat precies laat zien wie ik ben en waar ik voor sta. Met de ideeën moet het wel goedkomen, daar barst ik van. Nu alleen de uitvoering nog.
Ik ben erg van de term ‘terug naar de basis’. In onze Saense broodlijn heb ik hier voor het eerst mee geëxperimenteerd en ik moet zeggen, met groot succes! Als basis niks anders dan Saens meel, water, desem, zout en een heel klein beetje gist. Brood zoals brood hoort te zijn! Waar ik voor sta en waar eindeloos mee te variëren valt, zonder dat het basisidee vervalt.

Bij deze wil ik graag alle deelnemers van het examen 2013 veel succes wensen. Ik volg jullie op de voet! Via social media en mijn blog blijf ik u op de hoogte houden van mijn nieuwe avontuur. Vragen, tips en suggesties zijn natuurlijk altijd welkom want een beetje support is wel fijn. Ondanks dat ik er onwijs veel zin in heb, mijn kop uit elkaar knalt van de ideeën en ik niet kan wachten tot ik mijn portfolio mag laten zien vind ik het ook behoorlijk spannend. Want ‘Meester Boulanger’…?! Je moet jezelf maar zo mogen noemen! Dan komt dat gapende zwarte gat ineens wel heel dichtbij. Want om maar even in bakkerstermen te blijven, hoger dan dat kan je toch niet rijzen?!

#broodbakkenisstoer

Speciaal

Iedere klant die bij ons de winkel binnen stapt is voor ons speciaal, of diegene nou eenmaal, wekelijks of iedere dag bij ons langskomt, ze nemen allemaal de moeite om ons te bezoeken, en in de meeste gevallen iets bij ons te kopen. Een product dat met uiterste zorg en vooral met liefde is gemaakt. Een product waar we trots op zijn! Speciale klanten dus, allemaal!
En toch komen er mensen in de winkel die net een beetje extra bijzonder zijn, een beetje extra speciaal. Zo hebben wij vaste klanten uit Krommenie, Wormer, Wormerveer, Westzaan en helemaal uit Westknollendam, die speciaal voor ons brood een heel eind omrijden. En dat terwijl sommigen een bakker naast de deur hebben maar die niet vinden tippen aan onze vriendelijkheid en kwaliteit. Iemand uit Zaandam die speciaal naar ons toe komt voor onze Saense broodlijn, mensen die van verre komen voor ons glutenarme brood, ook weer omdat deze volgens hen nergens lekkerder is dan bij ons. Mensen die van ver komen voor ons Speltbrood, omdat wij zoveel verschillenden soorten maken, voor ieder wat wils, en fans die al tijden hun Duivekaters per post laten versturen omdat ze te ver wonen om ons wekelijks te bezoeken maar niet zonder deze overheerlijke lekkernij kunnen.
Een tijdje terug kwamen er mensen uit Enschede naar onze winkel. Ze kwamen terug van vakantie en eenmaal geland op Schiphol besloten ze om nu eens een persoonlijk bezoekje te brengen aan de mensen die al tijden hun favoriete brood, de Duivekater, per post naar ze verzonden. En dan hebben we ook nog de man die mede dankzij ons koolhydraatarme brood ruim 30 kilo is afgevallen en zijn vrouw die dit aan iedereen die het maar horen wil verteld omdat ze hier zo trots op is! En deze mensen maken ons ook trots. Extra trots! Want hoe bijzonder is het als mensen zoveel moeite doen voor jouw klantvriendelijkheid, producten en kwaliteit?!

Nu de vakantie in volle gang is en mensen meer luxere broodjes meenemen voor op het strand of in de auto zijn de bijzondere broodjes niet aan te slepen. En van de week, toen ik zelf even in de winkel stond en een klant stond te helpen glunderde ik na het gesprek ook weer van trots. Nadat er verscheidene broodjes waren uitgezocht kwam het gesprek als vanzelfsprekend op de vakantie. Ook deze mensen gingen op reis. Maar, om in hun woorden te spreken, niet voordat ze bij hun favoriete bakker waren gestopt voor de broodjes voor onderweg. Met een tas vol heerlijks verlaten ze de winkel en hoor ik ze nog net zeggen: Zo, nu kan de vakantie pas écht beginnen.

Stoer!

Hard werken loont. Gelukkig. Ik kan wel zeggen dat ons team de laatste jaren knetterhard heeft gewerkt met een gigantische beloning tot gevolg, de 3 sterren die wij afgelopen mei in ontvangst mochten nemen. De hoogst haalbare prestatie waar wij dan ook onbeschrijfelijk trots op zijn! Meteen na de uitreiking kregen we nieuwe mensen in onze winkel. Nieuwe klanten die nieuwsgierig waren geworden naar die bakker die bekroont is met die 3 sterren. Want wat maakt deze bakkerij en winkel dan zo bijzonder? Gelukkig kwamen zij daar na een bezoekje snel genoeg achter en hebben we weer een leuk aantal mensen aan ons klantenaantal mogen toevoegen. Geweldig natuurlijk! Nu het daardoor nog drukker is dan dat het al was kan ik een extra handje best gebruiken en ben ik mij gaan oriënteren op een nieuwe broodbakker. Een iets verder gevorderde leerling of reeds afgestudeerde bakker, het mag allebei, als hij (of zij) maar vol passie zijn/haar vak uitvoert, mij wat taken uit handen neemt en samen met Menno (onze andere broodbakker) en mijzelf mijn visie op ons nieuwe assortiment ‘terug naar de basis’ verder uit kan werken en door kan voeren.

Helaas hebben wij nog niemand gevonden, zelfs nog niemand op gesprek gehad. Wat ik al wist blijkt nog erger te zijn dan ik al dacht. Er zijn bijna geen broodbakkers meer… Tot een jaar of drie geleden leerde je tijdens je opleiding voor brood- én banketbakker. Nu moet je na een jaar een keus tussen deze twee bijzondere vakken maken en vervalt daardoor de kennis op het andere deel van het bakker zijn. Ik vind dit heel treurig, helemaal omdat er naar mijn idee geen goed beeld wordt geschetst over de kant van het brood bakken. Als broodbakker werk je ‘s nachts, het is een zwaar beroep en je kan er geen creativiteit in kwijt. Ook is brood bakken alleen maar ‘stampen’ en hoeft het allemaal niet zo secuur en netjes te gebeuren.
Dit zijn absoluut niet mijn woorden maar krijg ik wel terug van banketbakkers in opleiding als ik ze vraag waarom ze niet voor de broodkant gekozen hebben. Natuurlijk zit er een kern van waarheid in maar ook brood heeft liefde en aandacht nodig, ligt pas mooi op de planken als de bakker tijdens het bakken zijn volle aandacht heeft gebruikt en het voordeel van ’s nachts werken is dat je overdag lekker vrij bent. Ook kan je wel degelijk je creativiteit kwijt in het bakken van brood want er komt steeds meer vraag naar verschillende soorten zoals spelt, desembrood, buitenlandse broodsoorten en ook daarin kun je weer eindeloos variëren met ingrediënten zoals olijven, spek, ui, mosterd, chorizo en ga zo maar door. Na een gesprek met een aantal collega bakkers komen we tot de conclusie dat ik niet de enige ben die tegen dit verkeerde beeld en het daaropvolgende ‘probleem’ aanloopt dat er straks geen broodbakkers meer zijn en komen we tot de conclusie dat we ons vak zelf meer zullen moeten gaan promoten. Laten zien hoe mooi het vak is en hoeveel voldoening het geeft. En daarom nodig ik mensen die twijfelen om een opleiding tot broodbakker te beginnen of over de keuze tussen brood en banket van harte uit om eens een kijkje bij mij in de bakkerij te nemen. Nu of tijdens onze open dag in het najaar. En desnoods een nachtje of een paar uurtjes mee te draaien met mij, iemand die nog geen seconde spijt heeft van dit geweldig mooie vak dat vol uitdaging zit. Brood bakken is stoer!   

Lekker puh!

Maandagmorgen 6 uur. De eerste auto vol brood voor de verzorgingstehuizen is de deur uit, de winkel ligt er mooi gevuld bij, de volgende producten staan klaar om gebakken te worden en de eerste 30 klanten zijn al in de winkel geweest maar nu is het even rustig. Omdat het zonnetje zich al laat zien loop ik even naar buiten toe en kijk ik vanaf de overkant van de straat hoe de winkel erbij staat. De eerste zonnestralen strelen ons pand en terwijl ik dit tafereel vol trots bekijk gaan mijn gedachten terug naar een oud leraar.

Ik was een jaar of 17, zat op school, had met regelmaat enorme rugklachten maar ondanks dat werkte ik zoveel mogelijk in de bakkerij, waar mijn hart lag, en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk door aan de bar. Een goede nachtrust werd dan ook wel eens overgeslagen en de rugklachten waren daar ongetwijfeld een gevolg van. Na de zoveelste keer dat ik stond te werken met een verbeten gezicht vroeg de leraar in kwestie mij of het niet beter was om een ander beroep uit te oefenen waarbij de lichamelijke belasting lager lag.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.

Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.

50 dagen

 

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!
Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

Lex

Die andere

Alweer ruim vijf jaar ben ik gelukkig getrouwd met Denise. Maar al veel langer geleden beloofde ik haar mijn eeuwige trouw tijdens onze eerste kus op de dansvloer van bar Shooters te Krommenie. Ik wist dat dit het meissie was waar ik voor altijd bij wilde blijven.
Toch kwam ze er al snel achter dat ze toch niet helemaal de enige was, vanaf het begin af aan was er óók een ander, en hoewel ze zo nu en dan jaloers was wanneer ik in één week meer tijd met die ander door bracht dan met haar leerde ze ermee leven.

Menig maal beloofde ik Denise om wat minder tijd door te brengen met haar concurrent, maar bleek dit toch wel wat lastiger te zijn dan gedacht. Het is gewoon pure passie tussen die ander en mij. Een passie zoals je maar zelden ziet.

Gelukkig kreeg Denise ook gevoelens voor mijn tweede grote liefde en zijn we nu hard op weg om een mooi driehoeks huwelijk op te zetten. Want hoe lief, mooi, leuk, gezellig en puur Denise ook is, ze zal me altijd moeten delen met de bakkerij.
Een bakker en zijn bakkerij, het blijft een bijzonder iets! Iets waar zelfs de liefste vrouw niet hélemaal tussen komt.

Wet van Murphy

Anything that can go wrong will go wrong, zo luid de wet van Murphy. Simpel vertaald, alles wat fout kan gaan gaat ooit fout.
Zo weet je dat wanneer je met mensen werkt er op een dag één ziek kan zijn, maar wanneer je in ruim 20 jaar slechts een handje vol ziekmeldingen hebt gehad voel je je toch een beetje onoverwinnelijk. Helaas heeft Murphy altijd gelijk. Zo kregen wij de laatste 2 jaar te maken met afgescheurde pezen, ingescheurde pezen, een sterf geval, een zware hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, kanker, gebroken pols en staar.
Dankzij goed teamwerk hebben wij tot op heden alles goed kunnen opvangen en daar ben ik ons team ook enorm dankbaar voor. Hopelijk komt iedereen weer gezond terug en kunnen we dan weer 20 jaar vooruit!

Graantje meepikken

Zoals de meeste mensen misschien wel weten ben ik persoonlijk zeer gecharmeerd van het mooie oer graan "Spelt". Met zijn enorme hoeveelheid eiwitten, aminozuren, vitaminen en belangrijke vetzuren is het een prachtige grondstof om mee te werken.
Toen collega bakker Frank van Eerd bekend maakte dat hij dit jaar de Rabobank ploeg dagelijks zou voorzien van spelt brood tijdens de Tour de France raakte ik direct opgewonden, dit was een mooie kans om het spelt brood bekender te maken onder onze fans.
Ik mag graag wielrennen kijken dus dit was een mooie combinatie. Samen met Denise sprak ik af om de winkel na het teleurstellende EK voetbal in de Tour de France stemming te brengen en dagelijks mooie spelt broden te bakken. Een dag succes of podiumplaats van de Rabobank ploeg zou het compleet maken.
Helaas verloopt de Tour de France tot nu toe net zo dramatisch als het EK voetbal. Na een 12 dagen koersen is de helft van de Rabobank ploeg afgestapt. Grotendeels door valpartijen veroorzaakt.

Het graantje wat wij probeerde mee te pikken deze Tour valt dus helaas wat tegen, en zo blijkt maar weer dat ondernemen soms puur gokken is.
Hopelijk heeft u wel de moeite genomen om een keer één van die overheerlijke spelt broden te proberen. U mag er dan misschien niet beter van op de fiets blijven zitten, goed en lekker is het zeker wel!

Lex

Zo gewoon! Of toch niet?

Er zijn van die gewoontes die voor de één zo gewoon lijken, maar voor een ander juist weer "grappig" of "raar" zijn. Wanneer je mensen vraagt naar hun eet gewoontes kunnen er soms hele leuke dingen naar boven komen.

Één van de eerste keren dat ik samen met Denise brood zat te eten bleek dat zij graag een snee wit brood met pindakaas en komkommer eet. Ik keek nogal vreemd bij het zien van die combinatie maar uiteindelijk bleek het nog best lekker te zijn. Het "droge" deel van de pindakaas in combinatie met het frisse "natte" van de komkommer.

Ook door het land heen kom je leuke tradities tegen. Zo eten wij in de Zaanstreek op zondag regelmatig oud brood wat omgetoverd word tot lekkere wentelteefjes. In Friesland eten ze graag suikerpoffen na de bevalling, kleine zoete cadetten met kaneel om de boze geesten uit te drijven. Terwijl ze in Drenthe weer kiezen voor een krentenwegge.
In Groningen zijn ze weer graag creatief met wit brood en maken ze er dierenfiguurtjes van. Ook wel fieterknuten genoemd.

Als bakker kom ik regelmatig bij andere bakkers door het hele land en let ik altijd op alles wat met mijn vak te maken heeft. Ik vind het dan ook bijzonder leuk om te zien dat er in zo'n klein landje als Nederland zoveel verschillende streekproducten en tradities zijn.
Het verschil in gewoonten van de Nederlanders maakt onze rijke broodcultuur zo speciaal en zo mooi! Alleen al om daar aan te mogen deel nemen is voor mij reden genoeg om dagelijks bezig te zijn (en te blijven) met het mooie product brood!

Lex

Pinkster drie

In de Zaanstreek vieren wij ieder jaar Pinkster drie, helaas weet lang niet meer iedereen in de Zaanstreek waarom wij dit vieren.
Speciaal voor iedereen die erin geïnteresseerd is hierbij kort het verhaal van Pinkster drie:

Voor de achtergronden van de Zaanse feestdag ‘Pinkster Drie’ moeten we echter terug naar 1573 en naar de Tachtigjarige Oorlog. Amsterdam is in die dagen zeer fout en werkt samen met de vijand, de Spanjaarden. Haarlem, Alkmaar en een groot deel van Holland bindt echter de strijd aan met de Spaanse troepen. Als in 1573 Haarlem na een bloedige strijd in handen van de Spanjaarden is gevallen, wil Alva heel Noord-Holland veroveren. Ruim drieduizend Spaanse soldaten trekken dan ook moordend en plunderend door de Zaanstreek. Nadat Assendelft, Krommenie en Westzaan gevallen zijn, trekken de soldaten verder richting Purmerend.

Boerenschuit

Veel Zaankanters vluchten weg ‘hunne goederen op de rug dragende’, terwijl de Spanjaarden ‘niet moede werden van het plunderen en vernielen’. Op de dinsdag na Pinksteren trokken de Spaanse troepen richting Wormer. Boer Haentjes en de meid waren die ochtend al vroeg aan het melken. Opeens zag de meid een schittering van blank metaal en waarschuwde zij de boer. Boer Haentjes aarzelde geen moment en holde snel naar het dorp om iedereen te waarschuwen. Een boerenschuit werd over de dijk getrokken en daar achter vandaan werden de soldaten bestookt door de plaatselijke vrijbuiters en een groep Watergeuzen. Daarbij kregen zij ook steun van een aantal vrijbuiterscheepjes die bij de Kalverschans, de huidige Zaanse Schans, lagen. En zo werd de opmars van de Spaanse bezetters tot staan gebracht en bleef Purmerend gespaard. Daarom wordt deze dag, ‘Pinkster Drie’ nog steeds in de Zaanstreek gevierd. Vroeger werd er op Pinkster Drie standaard naar Purmerend afgereisd om een bokkie te kopen op de veemarkt. Helaas is er niets meer over van deze markt maar is er nog wel genoeg andere gezelligheid te beleven.

Wij als echte Zaanse bakker willen deze traditie in ere houden en zijn daarom dinsdag 29 mei gesloten.

Trots!

In een sprookjesachtige omgeving, met de aanwezigheid van 700 branchegenoten is er donderdag 26 april in de Efteling bekend gemaakt dat ons sprookje, het behalen van één of meerdere sterren in vervulling is gegaan met het behalen van 2 sterren!

Na dat de bedrijven die 1 ster hadden gewonnen bekend waren gemaakt werd de spanning toch wel erg groot. Zouden wij dan geen ster krijgen ondanks al het werk dat we als team hebben verricht of zouden we zelfs 2 sterren krijgen? Toen werden de winnaars van de 2 sterren bekend gemaakt en kwam ook onze naam, Bakkerij Aad Brakenhoff, in beeld!

Bijzonder trots zijn wij op het cijfer dat we kregen van onze fans tijdens de klantenjury, maar liefst 300 fans vulde de enquette in en gaven ons gemiddeld een 9.21. Als het aan jullie ligt zijn wij zelfs 3 sterren waard! Onze dank hiervoor
Het deed ons goed om te lezen dat al onze inspanningen door jullie worden gewaardeerd!
Trots ben ik op het team dat met zijn allen er voor hebben gekozen mee te gaan op de weg die wij zijn ingeslagen na de verbouwing en overname!

Lex Brakenhoff

Kijk Zaans!

Het afgelopen jaar is er door een stel super enthousiaste mensen gewerkt aan een boek over de parels van de Zaanstreek, ook wij mogen ons één van deze parels noemen en zijn daar super trots op. Hieronder leest u meer over het boek "Kijk Zaans"

De Zaanstreek heeft een rijk verleden. Met de boeken die daar over geschreven zijn kan makkelijk een grote boekenkast gevuld worden. Anno 2012 heeft dit gebied echter óók een boeiend verhaal te vertellen. Het boek Kijk Zaans, dat in oktober 2012 verschijnt, vertelt in tekst en beeld wat de Zaanstreek juist in deze tijd zo aantrekkelijk maakt.

Voor Kijk Zaans zijn honderd mensen geïnterviewd die met passie vertellen over een opmerkelijk Zaans onderwerp. Het is een inspirerend boek, bedoeld voor mensen die oog hebben voor kwaliteit en die nieuwsgierig zijn naar wat de Zaanstreek te bieden heeft. Je ontdekt wat groene sprongetjes zijn, en komt het verhaal te weten achter beroemde en opmerkelijke gebouwen. Je leest hoe het is om te sporten op en langs de Zaan, en ziet hoe kunstenaars zich laten inspireren door deze unieke omgeving. Je vindt verrassende goede Zaanse keukens op bijzondere locaties. En voor de speciale winkels die je in het boek tegenkomt, fiets je graag een stukje om! In Kijk Zaans lees je over bekende en onbekende bedrijven, die met elkaar gemeen hebben dat er met passie en vakmanschap gewerkt wordt, aan uitstekende, soms wereldberoemde, producten. De duivekater van Brakenhoff staat er natuurlijk ook in! Andere voorbeelden zijn het marmoleum uit Krommenie, de koekjes van Verkade, de Zaanse mayonaise en producten van nog altijd werkende windmolens. Kijk Zaans gaat over alles wat gezamenlijk de Zaanstreek kleur geeft. We noemen ze de 'parels' van de Zaanstreek.

De verhalen zijn gegroepeerd in elf thema's, en gaan vergezeld van prachtige fotoseries, gemaakt door gevorderde amateurfotografen. De kwaliteit is indrukwekkend, en het enthousiasme spat van de pagina's af! Verschillende fotoseries zullen ook worden tentoongesteld, onder meer bij Breugems Brouwerij en de bibliotheken in Zaandam en Krommenie. Op http://www.kijkzaans.nl vind je nog veel meer Zaanse 'parels'. De mensen die geïnterviewd zijn voor het boek hebben allemaal vijf tips gegeven. Daar zitten heel verrassende dingen bij. Het gaat om bedrijven, mensen, natuurgebieden, winkels en dergelijke waarvan de geïnterviewde zei: “Het is geweldig dat we dát in de Zaanstreek hebben!” Dus ben je op zoek naar een leuk restaurant, een goede winkel, een uitstekende vakman of een bijzonder uitstapje? Kijk dan eens rond bij de tips op de website.

We plaatsen elke dag een kwaliteitstip op Facebook (Groep Kijk Zaans) en op Twitter (@KijkZaans). We ondernemen van alles om de kwaliteit in de Zaanstreek onder de aandacht te brengen.

Kijk Zaans, dat is: 100 Zaanse bedrijven, mensen, cultuuruitingen, producten, sporten, musea, uitgaansgelegenheden, winkels, parken en opmerkelijke bouwwerken belicht door elf unieke fotoseries. 216 pagina's in full colour, verkrijgbaar voor €14,90. Je kunt het boek nu al reserveren via http://www.kijkzaans.nl . Ook staan daar de verkoopadressen vermeld waar het boek vanaf oktober 2012 verkrijgbaar is.

D-Day

Donderdagochtend 1 uur de wekker gaat, een pijn scheut schiet er door mijn maag, zal ik dan ook
ten prooi vallen aan het rotan virus? Langzaam aan maak ik mij op voor een nieuwe dag heerlijke producten bakken. Maar dat onbekende gevoel maakt dat het allemaal wat minder fijn is als normaal.
3 uur Chrishna komt de bakkerij binnen, wat ziet zij eruit?? Slecht geslapen? Is mijn openingszin en een bevestigend knikje komt mijn kant op. "Ik heb de hele nacht liggen draaien van de zenuwen" zenuwen??? OH JA!! vandaag krijgen wij te horen of we genomineerd zijn voor de sterren! Maanden lang naar toe gewerkt en dan was ik het zowaar vergeten. Of onbewust toch niet dat rare gevoel in mijn maag zal wel van de spanning komen...

8.51 uur de telefoon gaat voor de zoveelste keer maar dit keer niet voor een bestelling, het is het nederlands bakkerij centrum en ze willen mij spreken. Gejuich klinkt er al in de bakkerij want de genomineerde werden gebeld en de rest kreeg een mailtje.
Het gejuich is terecht de heer Wijnhorst aan de andere kant van de lijn verteld mij het goede nieuws dat we door zijn naar de finale ronde.
Het gevoel van buikgriep maakt plaats voor vlinders, een gevoel van trots en blijdschap verdrijft het "rotan virus".

Nu nog eens 2 maanden in spanning zitten, 26 april horen we of we ook daadwerkelijk een ster krijgen. Maar of we die ster nou wel of niet pakken dit pakken ze ons al niet meer af en is iets waar we met het hele team trots op kunnen zijn. In een zeer korte tijd hebben we toch met zijn allen een hele grote sprong vooruit gemaakt en bergen werk verzet!

De rest van de dag is het één groot feest, klanten of fans zoals ik ze noem komen ons massaal feliciteren en iedereen verteld me hoe trots ze zijn op hun bakker. Moe maar voldaan val ik met een heel ander gevoel in slaap als dat de dag begon.

Vieren wat er te vieren valt?

Binnenkort geeft onze "groothandel" voor bakkerijgrondstoffen een groot feest voor al haar klanten. Een feest waarbij niet gelet word op de kleintjes.

Toen ik deze aankondiging zag vroeg ik mij af of je altijd maar moet vieren wat er te vieren valt, net als veel van mijn collega bakkers moeten ook wij er hard aantrekken deze tijd om overeind te blijven. Grondstof prijzen rijzen de pan uit net als alle overige kosten.

Moet een bedrijf dat wat te vieren heeft dat dan niet doen door iets terug te geven aan zijn klanten waardoor we over 5 of 10 jaar met zijn allen als de economie weer wat is aangetrokken weer een feestje kunnen vieren?

Laten we nou toch met de gehele branche ervoor zorgen dat ons prachtige mooie vak blijft bestaan en dat we met zijn allen gezond uit deze economisch mindere tijd komen!

Lex

Bakker met ster

Zoals ik al eerder zei hebben wij ons dit jaar ingeschreven voor de wedstrijd bakker met ster, een wedstrijd waarbij je als bakkerij één of meerdere sterren kan verdienen. Het is net zoiets als de Michelin sterren voor restaurants.

Door middel van winkel beoordelingen, mysterie shoppers, productkeuringen en het oordeel van de vakjury word er naar je bedrijf gekeken. Het doel van 'Bakker met Ster' is en blijft het bevorderen van de kwaliteit en het imago van de totale bakkerijbranche. Dit gebeurt door uitzonderlijke prestaties in de branche te benadrukken. Voor mij was de reden om mee te doen vooral om eens te horen hoe mensen uit de branche denken over ons bedrijf, ben ik vorig jaar na de gedeeltelijke overname de juiste weg ingeslagen of moet ik een 180 graden draai maken?

Het mooie om te zien is dat de wedstrijd niet alleen bij ons als ondernemer leeft maar ook bij het personeel, iedereen wil natuurlijk toch een goeie beoordeling krijgen van het bedrijf waar ze voor werken. Begin maart horen we of we door gaan naar de finaleronde of dat er nog het één en ander valt te verbeteren. Wat de uitslag ook is voor ons bedrijf is het in mijn ogen goed dat er naar gekeken word door mensen die buiten het bedrijf staan.

Ik hou jullie op de hoogte.
Lex

De eerste keer....

Zichtbaar nerveus stapt ze de kamer binnen. Door haar hoofd flitsen de afgelopen jaren voorbij, het ging toch allemaal goed....... of vergeet ik wat?
Ik vraag haar tegenover mij te gaan zitten en probeer haar wat op haar gemak te stellen. Ik zie haar enigzins ontspannen, gelukkig. Terwijl ik mijn van te voren goed uitgewerkte stappenplan door loop komt zij steeds losser, het plan werkt en het word twee richting verkeer. Met een kwartiertje zijn we bij het einde aangekomen.

Ik vraag haar nog wat ze ervan vond, en gelukkig viel het haar uiteindelijk best mee. Zo'n eerste functionerings gesprek na al die tijd dat ze al voor de bakkerij werkt.