Maandagmorgen 6 uur. De eerste auto vol brood voor de
verzorgingstehuizen is de deur uit, de winkel ligt er mooi gevuld bij, de volgende
producten staan klaar om gebakken te worden en de eerste 30 klanten zijn al in
de winkel geweest maar nu is het even rustig. Omdat het zonnetje zich al laat
zien loop ik even naar buiten toe en kijk ik vanaf de overkant van de straat
hoe de winkel erbij staat. De eerste zonnestralen strelen ons pand en terwijl
ik dit tafereel vol trots bekijk gaan mijn gedachten terug naar een oud leraar.
Ik was een jaar of 17, zat op school, had met regelmaat
enorme rugklachten maar ondanks dat werkte ik zoveel mogelijk in de bakkerij,
waar mijn hart lag, en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk door aan de
bar. Een goede nachtrust werd dan ook wel eens overgeslagen en de rugklachten
waren daar ongetwijfeld een gevolg van. Na de zoveelste keer dat ik stond te
werken met een verbeten gezicht vroeg de leraar in kwestie mij of het niet
beter was om een ander beroep uit te oefenen waarbij de lichamelijke belasting
lager lag.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.
Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.
Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten