maandag 17 februari 2014

Licht aan het eind van de tunnel


En dan zit je zomaar ineens 12 dagen 'verplicht' thuis. Op dokters advies maar ook omdat ik domweg even niet anders kan. 

Het was tijdens het kerstontbijt dat de tinteling in mijn armen steeds heftiger werd. Mijn vork uit mijn handen viel omdat mijn kracht vanuit het niets opeens verdween. Dat dit niet normaal was, was meer dan duidelijk en ik besloot begin januari, na de topdrukte in de bakkerij, naar de huisarts te gaan.
Dokter dacht aan het tunnelsyndroom (beknelling van de zenuw) en na verder onderzoek in het ziekenhuis bleek dit inderdaad het geval. Niet aan een kant, maar aan beide armen. Bij mij veroorzaakt door jarenlang zwaar 'fors handenarbeid' zoals ze het zo mooi omschreven in het ziekenhuis.
Omdat na het onderzoek duidelijk werd dat het syndroom bij mij in ernstige mate aanwezig was bleek een operatie de enige optie. Eerst mijn rechterhand, na minstens 6 weken rust de linkerkant.

Gelukkig was mijn vervanging snel geregeld en tot de dag voor de ingreep heb ik lekker zelf mijn passie uit kunnen oefenen in de bakkerij. Al ging het niet geheel zonder slag of stoot. Even stoer een bakplaat op een arm nemen, zoals ik dat al jaren deed, resulteerde in een oorverdovend kabaal en een ravage op de grond.
Of het komt doordat ik zelf ook merkte dat het zo niet langer ging of doordat ik na de topdrukte van de afgelopen maanden wel toe was aan een beetje rust weet ik niet maar ik merkte aan mezelf dat ik er wel naar uit keek, die verplichte twee weken rust na de operatie. En nu ik middenin deze 'rustfase' zit kan ik het nog steeds vrij goed los laten. Mijn hand geneest goed maar de kracht is nog ver te zoeken en daardoor kan ik weinig en zeker geen productie draaien. Wel heb ik deze weken lekker de tijd om met vertegenwoordigers af te spreken, eindelijk wat verwaarloosde gegevens in de computer te zetten  en volop te genieten van een dagje weg of op de bank met Denise en de kinderen. Elk nadeel heeft zijn voordeel zullen we maar zeggen.

Hoewel ik dus even volop geniet van de voordelen van het thuis zitten zal ik na deze twee weken hopelijk weer met volle energie en met een goed werkende hand aan de bak kunnen. Aan de opererende dokter zal het in ieder geval niet liggen. Tijdens het hechten van de wond zei hij tegen de leerling naast hem: 'Het oog wil ook wat. Meneer Brakenhoff maakt ook geen scheve moorkoppen, dus zorg altijd dat je de wond netjes hecht en de patiënt keurig 'afwerkt'.

En zo is het maar net. Deze twee weken zijn genieten maar ik geniet ook van een volle winkel, met de meest prachtige, goed afgewerkte producten. En daar horen scheve moorkoppen niet bij!   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten