Licht aan het eind van de tunnel

En dan zit je zomaar ineens 12 dagen 'verplicht' thuis. Op dokters advies maar ook omdat ik domweg even niet anders kan. 

Het was tijdens het kerstontbijt dat de tinteling in mijn armen steeds heftiger werd. Mijn vork uit mijn handen viel omdat mijn kracht vanuit het niets opeens verdween. Dat dit niet normaal was, was meer dan duidelijk en ik besloot begin januari, na de topdrukte in de bakkerij, naar de huisarts te gaan.
Dokter dacht aan het tunnelsyndroom (beknelling van de zenuw) en na verder onderzoek in het ziekenhuis bleek dit inderdaad het geval. Niet aan een kant, maar aan beide armen. Bij mij veroorzaakt door jarenlang zwaar 'fors handenarbeid' zoals ze het zo mooi omschreven in het ziekenhuis.
Omdat na het onderzoek duidelijk werd dat het syndroom bij mij in ernstige mate aanwezig was bleek een operatie de enige optie. Eerst mijn rechterhand, na minstens 6 weken rust de linkerkant.

Gelukkig was mijn vervanging snel geregeld en tot de dag voor de ingreep heb ik lekker zelf mijn passie uit kunnen oefenen in de bakkerij. Al ging het niet geheel zonder slag of stoot. Even stoer een bakplaat op een arm nemen, zoals ik dat al jaren deed, resulteerde in een oorverdovend kabaal en een ravage op de grond.
Of het komt doordat ik zelf ook merkte dat het zo niet langer ging of doordat ik na de topdrukte van de afgelopen maanden wel toe was aan een beetje rust weet ik niet maar ik merkte aan mezelf dat ik er wel naar uit keek, die verplichte twee weken rust na de operatie. En nu ik middenin deze 'rustfase' zit kan ik het nog steeds vrij goed los laten. Mijn hand geneest goed maar de kracht is nog ver te zoeken en daardoor kan ik weinig en zeker geen productie draaien. Wel heb ik deze weken lekker de tijd om met vertegenwoordigers af te spreken, eindelijk wat verwaarloosde gegevens in de computer te zetten  en volop te genieten van een dagje weg of op de bank met Denise en de kinderen. Elk nadeel heeft zijn voordeel zullen we maar zeggen.

Hoewel ik dus even volop geniet van de voordelen van het thuis zitten zal ik na deze twee weken hopelijk weer met volle energie en met een goed werkende hand aan de bak kunnen. Aan de opererende dokter zal het in ieder geval niet liggen. Tijdens het hechten van de wond zei hij tegen de leerling naast hem: 'Het oog wil ook wat. Meneer Brakenhoff maakt ook geen scheve moorkoppen, dus zorg altijd dat je de wond netjes hecht en de patiënt keurig 'afwerkt'.

En zo is het maar net. Deze twee weken zijn genieten maar ik geniet ook van een volle winkel, met de meest prachtige, goed afgewerkte producten. En daar horen scheve moorkoppen niet bij!   

Patronen

Patronen, en dan met name het doorbreken daarvan. Lastig, maar het kan ook zeker verrassend en leuk zijn.
Ikzelf heb ook een patroon, van opstaan, de lekkerste broden maken, tussendoor soms wat gebak, onze Facebook en Twitter pagina up to date houden, rond een uurtje of 7 even naar huis om vrouw en kinderen een knuffel te geven en een broodje te brengen en dan weer snel terug naar de bakkerij. Wa...t socializen met de klanten, wat opruimen en schoonmaken, de deegjes afwegen voor de volgende dag, vertegenwoordigers ontvangen en wat tijd rekken om maar zo weinig mogelijk te hoeven missen van het reilen en zeilen in de ruimte waar mijn hart ligt.
'Papa, je bent wel vaak weg zeg!' riep mijn oudste dochter mij laatst toe. En dat zijn de momenten waarop je even met je neus op de feiten wordt gedrukt en je beseft dat je sommige dingen misschien iets anders aan moet pakken. Je patroon moet doorbreken...

Ik vind het, zoals ik al eerder in een van mijn blogs vermeldde, moeilijk om de bakkerij los te laten en ben het liefst van alles meteen op de hoogte. Maar ook al zou ik 24/7 aanwezig zijn, dit gaat niet. En fouten zullen er evengoed af en toe gemaakt worden.

Deze week is het herfstvakantie in ons deel van het land, daardoor wat rustiger in onze winkel en een mooie manier om mijn patroon een beetje te laten vieren en er lekker een dag op uit te trekken met mijn gezin. Een dagje dierenpark Amersfoort stond op het programma, op maandag, een dag dat ik normaal volop aan het werk ben. Een prachtige dierentuin met (voor dierentuin begrippen) grote hokken en de kans om giraffen te aaien. De kinderen en wij genoten met volle teugen. Wat mij wel meteen opviel was dat ook de dieren leven volgens een bepaald patroon. Ze weten precies wanneer ze eten krijgen en beginnen ongeduldig te ijsberen rond de vastgestelde voedertijd. Verdomd, beesten zijn écht net mensen! Want ook wij eten op gezette tijden en een hoop van onze klanten eten vaak al jarenlang hetzelfde soort brood. Vastgeroest in hun dagelijkse gewoonten, hun dagelijkse patroon. Niks mis mee natuurlijk, maar waarom dit patroon niet eens doorbreken? Eens even gek doen en een ander soort brood proberen?! Er is meer dan genoeg keus en onze winkelmeiden willen u met alle liefde uitleggen welke broden nog meer bij uw wensen passen.

Een patroon doorbreken. Het is zeker niet makkelijk, maar is mij tijdens dit dagje dierentuin, ver weg van de bakkerij en mijn eigen dagelijkse routine, uitermate goed bevallen. En ik durf u uit te dagen om mijn voorbeeld te volgen en eens een ander broodje te proberen. Durft u ook?

Hard werken loont helaas niet altijd, zo bleek maar weer, een aantal weken terug.

Gemiddeld werk ik zo’n 100 uur in de week. Zo voelt het niet altijd omdat ik gelukkig ontzettend veel plezier beleef aan mijn werk dus dat is natuurlijk een groot pluspunt. En ik zou ook absoluut niet meer anders willen dan zelfstandig ondernemer zijn. Spannende keuzes maken, zelf kunnen bepalen welk brood er op de planken komt en hoe alles moet reilen en zeilen in de bakkerij en de winkel, maar ook de economie een handje helpen door arbeidsplaatsen aan te bieden op de arbeidsmarkt. Op deze manier helpen wij de overheid maar helaas krijgen we hier geen extraatje voor terug.

De 6 weken zomervakantie stonden voor de deur en we hadden alles weer zo geregeld dat een ieder zijn welverdiende vakantie kon vieren. Een ieder behalve ikzelf en mijn eigen gezin. Na enig navragen bij de school van onze leerplichtige oudste dochter kwamen we tot de conclusie dat wij geen recht hebben op extra verlof en officieel dus niet met vakantie zouden kunnen. Terwijl de mensen in de agrarische, toeristische, of horeca-sector wél voor extra verlof in aanmerking komen is het voor de bakker die de mensen bij hem in de buurt en de verzorgingsbehoevende mensen in verzorgingstehuizen en ziekenhuizen van dagelijks vers gebakken brood voorziet niet mogelijk extra verlof aan te vragen voor zijn kinderen. Zelfs niet wanneer ze 5 jaar oud zijn en nog in de kleuterklas zitten. Mijn verbazing maakte plaats voor boosheid. Want wat geeft bovengenoemde ondernemers meer recht dan de overige zelfstandigen, die net zo goed constant moeten knallen en alles moeten geven, gigantische werkdagen maken om in de huidige economie überhaupt hun hoofd boven water te houden?! Wij hebben pech? Ja jammer dan meneer de bakker. Probeert u in de vakantie maar een keer een uurtje eerder naar huis te gaan om wat bij te tanken want een welverdiende vakantie waarbij u twee weken helemaal tot rust kunt komen en wat tijd met uw gezin door kunt brengen, waar u door al dat harde werken toch al zo veel van mist, zit er voor u helaas niet in. Dan had u maar een restaurant i.p.v. een bakkerij moeten beginnen. Kom op zeg! Wat zijn dit voor scheve gedachten? 

Helaas hebben wij ook niet de keus om in een andere vakantie twee weekjes weg te gaan want die zijn er domweg niet. In de kerstvakantie kunnen wij met geen mogelijkheid dicht of met minder personeel aan het werk dan gebruikelijk aangezien dit de drukste tijd van het jaar is en verder zijn er geen 2 aaneengesloten weken vrij om op vakantie te gaan…

Jarenlang zetten wij ons in voor projecten die eigenlijk door de overheid zouden moeten worden gedaan maar waar die steevast niet thuis geven zoals het stimuleren van ontbijten door ontbijtjes te sponsoren op scholen, informatie verstrekken over voedsel door middel van excursies en informatie pakketten, en het herstellen van een oude samenwerkingsvorm tussen boer, molenaar en bakker en ook hier weer de nodige informatie over vrij geven.

Heel jammer dat de steun die je krijgt van de overheid en Nederland in het algemeen zo ver te zoeken is. Zelfstandig ondernemen heeft zeker voordelen maar loont absoluut niet altijd…

Midlifecrisis

Nog vol adrenaline en met een niet weg te krijgen glimlach op mijn gezicht door de Bakker met Ster verkiezing lees ik het persbericht die aan de hand van de uitreiking is geschreven. Ik word daarin genoemd als een jonge, innovatieve ondernemer en mijn trots word daardoor extra vergroot. Want nu ik het zo zwart op wit zie staan en er zelf ook wat beter over nadenk is het ook wel extra knap dat ik, met mijn 27 lentes jong, nu al kan zeggen dat ik met mijn bakkerij drie sterren in de wacht heb gesleept. Het hoogst haalbare aantal! En natuurlijk heb ik dit niet in mijn eentje voor elkaar gekregen maar ik heb er wel knijterhard voor gewerkt en er alles voor gegeven. Een hoop dingen in het bedrijf veranderd waardoor het in plaats van familiebedrijf vooral ook een professioneel bedrijf is geworden. Waar in het begin echt niet iedereen blij van werd, maar waar achteraf gezien al onze werknemers erg trots op zijn nu ook zij zien dat al deze veranderingen niet voor niets zijn geweest.
Jonge ondernemer... Ik blijf mooi nog even zitten op mijn roze wolk.  

Een paar weken later lees ik in een magazine over een “clubje” voor jonge ondernemers. Speciaal opgericht voor mensen uit de voedingsindustrie. Ik doe wat research omdat ik het geweldig vind om ideeën uit te wisselen met andere mensen die vol passie hun vak uitoefenen. Net op het moment dat ik mijzelf wil aanmelden kom ik tot de conclusie dat ik, een paar weken terug nog benoemd als ‘jonge god’ in het persbericht, te oud ben om mij op te geven. Te oud?! Ja, te oud… Nadat je je 27e kaarsje hebt uitgeblazen mag je niet meer meedoen en wordt je zonder pardon aan de kant gezet. Ik zie het clubje in gedachten voor me staan, in een lange rij met hun armen over elkaar en een blik die saamhorigheid uitstraalt. Alleen is die saamhorigheid niet voor mij bedoeld, voor het jongetje die tegenover ze staat, geweerd omdat hij in hun ogen geen jongetje meer is maar een ouwe lul. Een ouwe zak waarvan ze niet begrijpen dat hij het überhaupt in zijn hoofd haalt om te denken dat hij bij de jonge garde mag horen. Ik voel mij als die man van 50 die iedere zaterdag de plaatselijke discotheek instapt en op de dansvloer uit zijn dak gaat, uitgelachen door de 16 jarige menigte die om hem heen staat. Hij trekt zich er niks van aan en gaat compleet op in de muziek. Het enige verschil tussen deze man en mij is dat hij gewoon naar binnen mag en ik met mijn neus voor een dichte deur sta.
Ik leg me neer bij het feit dat ik een ander groepje mensen moet gaan zoeken om ideeën mee uit te wisselen. Wel droom ik een paar nachten over mijzelf, verstrengeld in een midlifecrisis, waarbij ik mijn motorrijbewijs haal en vervolgens een blits model aanschaf om mee rond te toeren en iedere dag een ander ‘chickie’ mee op te pikken. Ik verlaat mijn gezin, verkoop het huis en begin lekker helemaal opnieuw. Ik ga iedere zaterdagavond discotheken af om daar compleet uit mijn dak te gaan, me niks aantrekkend van de lachende 16 jarige menigte om mij heen.
Wat zo’n afwijzing al niet teweeg brengt.

Zin in een midlifecrisis heb ik nog lang niet en je bent zo oud zoals je je voelt dus samen met het gezin gaan we een dagje naar Attractiepark Drievliet, ik trek mijn seizoenkaart van AZ uit het stof om me weer eens flink uit te leven bij een live wedstrijd in het stadion en kijk samen met mijn oudste dochter naar de film van Ernst en Bobbie. En lig er nog een aantal keer om in een deuk ook.

’s Avonds droom ik dat ik een discotheek instap en uit mijn dak ga op de dansvloer, tussen de 16 jarigen, die vervolgens niet op of om kijken van mijn verschijning omdat ik er met mijn 27 lentes nog prima tussen pas.

Meester Boulanger

De titel Meester Boulanger is er alleen voor de állerbesten. De kroon op het ambacht van de Boulanger. Het is de hoogste waardering voor het bakkerij ambacht en getuigt niet alleen van wereldklasse op het vakgebied, maar ook van visie en het doorvoeren van innovatie.

De kandidaten doorlopen een intensief selectietraject ter voorbereiding op het examen. Na een beoordeling van hun portfolio met werkervaring volgt een uitwerking op papier van de praktijkopdracht. Pas nadat de uitwerking is goedgekeurd door de examencommissie, mogen de kandidaten deelnemen aan het examen: het uitvoeren van de praktijkopdrachten.

Jos den Otter, voormalig voorzitter van de projectgroep Meesterexamen: "De criteria voor het examen zijn zwaar. Er wordt veel verwacht van de 'Meester Boulanger'. Doel is ook om het hoge niveau in Nederland te bevestigen, uit te dragen én te verhogen. Er is veel creativiteit en vakkennis in de Boulangerie. Het is belangrijk dat te laten zien", vindt Den Otter. “Ons beroep heeft een grote aantrekkingskracht en spreekt erg tot de verbeelding van heel veel mensen. Wij zijn ambachtelijke vakmensen die met natuurlijke ingrediënten de mooiste en lekkerste producten maken. En als vakmensen hebben wij de plicht ons beroep richting het publiek hoog te houden.”

Bron: http://www.meestertitel.eu/boulanger/

Ik heb altijd een drang naar ‘meer’, ‘beter’ en ‘ergens naartoe streven’. De afgelopen twee jaar was dit de drang om drie sterren in de wacht te slepen bij de verkiezing ‘Bakker met Ster’ en hoewel we onze drie sterren ieder jaar moeten zien te behouden en hier dus nog steeds uitdaging in zit was ik op zoek naar meer. Een extra uitdaging, een extra drive om mezelf te bewijzen. Wat kan ik? Wat ben ik waard? Ik heb deze drive nodig, zonder uitdaging voel ik mij een stuk minder gelukkig en heb ik het gevoel dat ik in een zwart gat donder. Misschien een beetje zwaarmoedig maar ach, it’s all in the character.
  
De laatste jaren heb ik zeker niet stil gezeten en heb ik mij gericht op mijn verdere ontwikkeling qua brood bakken. Ik heb een aantal cursussen gevolgd bij het Bakery Institute, een geweldig opleidingscentrum in Zaandam welke worden gegeven door mensen met dezelfde passie als die ik heb. Ze werken daar met zoveel vuur, zoveel passie en zoveel plezier dat ik, ondanks dat ik eerst de hele nacht had gewerkt en enigszins moe heen ging, daar met een gigantische stoot energie weer vandaan kwam. Klaar om alle nieuw geleerde technieken en producten uit te proberen. En daar ben ik stiekem zo ver in door geslagen dat mijn vrouw moppert over het gebrek aan ruimte in de winkel om al deze topproducten te presenteren.

Ik wist van het examen ‘Meestertitel’ af maar durfde pas de stoute schoenen aan te trekken en mij in te schrijven toen ik van de mensen bij het Bakery Institute en het Nederlands Boulangerie team het laatste zetje had gekregen. ‘Lex, wij denken dat je met jouw wil, energie en passie een heel eind kunt komen. Schrijf je in man!’

Zoals hierboven ook al staat beschreven verdien je deze wereldtitel niet zomaar. En zal ik meer dan mijn stinkende best moeten doen om alleen al door de voorrondes heen te komen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Maar ik heb nog even want het examen vind pas plaats in het najaar van 2015. Het komt er nu op neer dat ik een portfolio maak wat er uit springt. Wat precies laat zien wie ik ben en waar ik voor sta. Met de ideeën moet het wel goedkomen, daar barst ik van. Nu alleen de uitvoering nog.
Ik ben erg van de term ‘terug naar de basis’. In onze Saense broodlijn heb ik hier voor het eerst mee geëxperimenteerd en ik moet zeggen, met groot succes! Als basis niks anders dan Saens meel, water, desem, zout en een heel klein beetje gist. Brood zoals brood hoort te zijn! Waar ik voor sta en waar eindeloos mee te variëren valt, zonder dat het basisidee vervalt.

Bij deze wil ik graag alle deelnemers van het examen 2013 veel succes wensen. Ik volg jullie op de voet! Via social media en mijn blog blijf ik u op de hoogte houden van mijn nieuwe avontuur. Vragen, tips en suggesties zijn natuurlijk altijd welkom want een beetje support is wel fijn. Ondanks dat ik er onwijs veel zin in heb, mijn kop uit elkaar knalt van de ideeën en ik niet kan wachten tot ik mijn portfolio mag laten zien vind ik het ook behoorlijk spannend. Want ‘Meester Boulanger’…?! Je moet jezelf maar zo mogen noemen! Dan komt dat gapende zwarte gat ineens wel heel dichtbij. Want om maar even in bakkerstermen te blijven, hoger dan dat kan je toch niet rijzen?!

#broodbakkenisstoer

Stoer!

Hard werken loont. Gelukkig. Ik kan wel zeggen dat ons team de laatste jaren knetterhard heeft gewerkt met een gigantische beloning tot gevolg, de 3 sterren die wij afgelopen mei in ontvangst mochten nemen. De hoogst haalbare prestatie waar wij dan ook onbeschrijfelijk trots op zijn! Meteen na de uitreiking kregen we nieuwe mensen in onze winkel. Nieuwe klanten die nieuwsgierig waren geworden naar die bakker die bekroont is met die 3 sterren. Want wat maakt deze bakkerij en winkel dan zo bijzonder? Gelukkig kwamen zij daar na een bezoekje snel genoeg achter en hebben we weer een leuk aantal mensen aan ons klantenaantal mogen toevoegen. Geweldig natuurlijk! Nu het daardoor nog drukker is dan dat het al was kan ik een extra handje best gebruiken en ben ik mij gaan oriënteren op een nieuwe broodbakker. Een iets verder gevorderde leerling of reeds afgestudeerde bakker, het mag allebei, als hij (of zij) maar vol passie zijn/haar vak uitvoert, mij wat taken uit handen neemt en samen met Menno (onze andere broodbakker) en mijzelf mijn visie op ons nieuwe assortiment ‘terug naar de basis’ verder uit kan werken en door kan voeren.

Helaas hebben wij nog niemand gevonden, zelfs nog niemand op gesprek gehad. Wat ik al wist blijkt nog erger te zijn dan ik al dacht. Er zijn bijna geen broodbakkers meer… Tot een jaar of drie geleden leerde je tijdens je opleiding voor brood- én banketbakker. Nu moet je na een jaar een keus tussen deze twee bijzondere vakken maken en vervalt daardoor de kennis op het andere deel van het bakker zijn. Ik vind dit heel treurig, helemaal omdat er naar mijn idee geen goed beeld wordt geschetst over de kant van het brood bakken. Als broodbakker werk je ‘s nachts, het is een zwaar beroep en je kan er geen creativiteit in kwijt. Ook is brood bakken alleen maar ‘stampen’ en hoeft het allemaal niet zo secuur en netjes te gebeuren.
Dit zijn absoluut niet mijn woorden maar krijg ik wel terug van banketbakkers in opleiding als ik ze vraag waarom ze niet voor de broodkant gekozen hebben. Natuurlijk zit er een kern van waarheid in maar ook brood heeft liefde en aandacht nodig, ligt pas mooi op de planken als de bakker tijdens het bakken zijn volle aandacht heeft gebruikt en het voordeel van ’s nachts werken is dat je overdag lekker vrij bent. Ook kan je wel degelijk je creativiteit kwijt in het bakken van brood want er komt steeds meer vraag naar verschillende soorten zoals spelt, desembrood, buitenlandse broodsoorten en ook daarin kun je weer eindeloos variëren met ingrediënten zoals olijven, spek, ui, mosterd, chorizo en ga zo maar door. Na een gesprek met een aantal collega bakkers komen we tot de conclusie dat ik niet de enige ben die tegen dit verkeerde beeld en het daaropvolgende ‘probleem’ aanloopt dat er straks geen broodbakkers meer zijn en komen we tot de conclusie dat we ons vak zelf meer zullen moeten gaan promoten. Laten zien hoe mooi het vak is en hoeveel voldoening het geeft. En daarom nodig ik mensen die twijfelen om een opleiding tot broodbakker te beginnen of over de keuze tussen brood en banket van harte uit om eens een kijkje bij mij in de bakkerij te nemen. Nu of tijdens onze open dag in het najaar. En desnoods een nachtje of een paar uurtjes mee te draaien met mij, iemand die nog geen seconde spijt heeft van dit geweldig mooie vak dat vol uitdaging zit. Brood bakken is stoer!   

Vakantie

De zomervakantie is begonnen en het weer lijkt ook eindelijk een positieve ommezwaai te hebben gemaakt. Mensen worden een stuk vrolijker van dat heerlijke zomerzonnetje en tellen de dagen af totdat ook zij vakantie hebben. Barbecues worden aangestoken en kinderen spelen buiten in het zwembadje. Kortom, genieten!

Voor de bakkerij is de zomervakantie altijd een beetje dubbel. Ook wij genieten van het warme weer, onze extra vrije uurtjes aangezien we in de vakantie maar tot 14.00 uur geopend zijn en alle vrolijke klanten maar het is toch een stuk rustiger in de winkel doordat onze fans één voor één vertrekken naar hun vakantiebestemming. Het leuke van de productieperiode tijdens deze heerlijke weken is dat ik andere producten, zomerse producten, kan maken. Mensen hebben tijdens de warme dagen minder zin om te koken en kiezen sneller voor brood als avondeten. En niet alleen voor de standaard overheerlijke stokbroden voor bij de barbecue, maar ook voor mediterrane broden, desemstokbrood, croissantje tropical en meer voor de toch wat bijzondere soorten die anders vaak alleen in de weekenden over de toonbank vliegen. En zoals de meesten inmiddels wel weten kan ik hier ontzettend van genieten. Kortom, ook voor de mensen in de bakkerij is deze periode, ondanks dat het wat rustiger is, een hele leuke!

Waar ik mij wel aan stoor zijn de verhalen van mensen die de vakantie vooral fijn vinden omdat ze dan niet naar hun werk hoeven. Ik begrijp dat je met een drukke baan af en toe even wat rust nodig hebt maar vaak komt het op mij over alsof deze mensen niet met plezier naar hun werk gaan en ontzettend blij zijn met iedere dag dat ze daar niet heen hoeven. Voor iemand zoals ik, die tot over zijn oren verliefd is op zijn vak en vol passie zit om zijn vak mee uit te voeren blijft dit toch een beetje onbegrijpelijk. Want hoewel ik ook geniet van de momenten thuis met mijn gezin en uitkijk naar de vakantie die wij hebben gepland zal ik het bakken behoorlijk missen.
Voor een ieder die met (lichte) tegenzin naar zijn werk gaat heb ik daarom, ondanks de lastige economie, het volgende advies: Ga op zoek naar werk dat je leuk vind, waar je iedere morgen met plezier je bed voor uit komt en wat je energie en voldoening geeft in plaats van afneemt. Je houd het werk daardoor een stuk makkelijker vol en geniet misschien nog wel meer van je vakantie, juist omdat je niet uitgeblust op een strandbed ligt maar nog vol positieve energie zit! Het is in deze zware tijd absoluut niet makkelijk om van baan te switchen, dat begrijp ik dondersgoed maar als je het naar je zin hebt op je werk zijn de overige 47 weken van het jaar ook meer dan de moeite waard!

Maar voor nu wens ik iedereen een hele fijne vakantie!

50 dagen

 

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!
Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

Lex

1e maand. Gast blog van Aad en Chris

En dan zijn we zo maar weer een maand verder in het nieuwe jaar. En wat een begin! Onze zoon heeft gewisseld met zijn vader: van bakkerij Aad naar bakkerij Lex Brakenhoff.

Als vader en moeder zijn we daar natuurlijk verschrikkelijk trots op want als klein jongetje riep hij al : ‘ik wordt later bakker’. Hoe mooi is het dan als je kind zijn toekomstdroom uitkomt?!  Samen met Denise hoopt Lex, net als opa Jaap met Bets en vader Aad met Chris, een heerlijke tijd te mogen doorbrengen in hun eigen zaak. Voor ons veranderd er nog weinig want we blijven (met toestemming van de nieuwe baas) lekker meewerken en genieten. Vooral genieten. Want hoe heerlijk is het om stiekem naar je kind te kijken terwijl hij doet wat hij het  liefste doet?! Heerlijke, eerlijke en mooie producten maken volgens een eigen visie en door er zijn eigen draai aan te geven, maar waarbij de recepten van opa en vader zeker in eren worden gehouden. En dit met zoveel liefde en passie doet dat ik als (snel jankende) moeder regelmatig volschiet omdat hier een mooi mens staat die een doel heeft: mensen verwennen met de heerlijkste producten, zodat eten een feestje en genieten wordt.

Pure, Passion en Pride. Deze drie woorden drukken alles uit waar wij met elkaar voor gaan/staan.

We gaan door. De weg die opa is ingeslagen, vader heeft voortgezet en zoon nu nog verder uitbreidt voor wie weet…? De kleinkinderen kunnen al hele lekkere koekjes bakken!

 

De gehele zaak is opgefrist en veranderd. De bedrijfskleuren zijn doorgevoerd in verpakkingen, bedrijfskleding en de buitenkant van de zaak. En die buitenkant dat was toch wel de grootste verandering. Wij waren er samen al maanden mee bezig maar dan nog was het heel spannend toen de schilders de eerste kwaststreek gingen zetten. Maar wat is het mooi geworden! We zijn er echt lyrisch over. De meningen zijn heel erg verdeeld maar wij zelf vinden het nog mooier dan we ooit gehoopt hadden. Een zaak aangepast aan deze tijd, klaar voor de toekomst. Een toekomst waarin we samen met u nog heel veel veranderingen zullen meemaken maar vooral  een heerlijke, smakelijke en gezellige tijd mogen beleven.

Want het woordje PRIDE op de gevel staat voor de trots op onze producten, maar zeker ook voor de trots dat u ons als klant wilt blijven bezoeken.

 

AAD EN CHRISHNA BRAKENHOFF

Wet van Murphy

Anything that can go wrong will go wrong, zo luid de wet van Murphy. Simpel vertaald, alles wat fout kan gaan gaat ooit fout.
Zo weet je dat wanneer je met mensen werkt er op een dag één ziek kan zijn, maar wanneer je in ruim 20 jaar slechts een handje vol ziekmeldingen hebt gehad voel je je toch een beetje onoverwinnelijk. Helaas heeft Murphy altijd gelijk. Zo kregen wij de laatste 2 jaar te maken met afgescheurde pezen, ingescheurde pezen, een sterf geval, een zware hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, kanker, gebroken pols en staar.
Dankzij goed teamwerk hebben wij tot op heden alles goed kunnen opvangen en daar ben ik ons team ook enorm dankbaar voor. Hopelijk komt iedereen weer gezond terug en kunnen we dan weer 20 jaar vooruit!

Graantje meepikken

Zoals de meeste mensen misschien wel weten ben ik persoonlijk zeer gecharmeerd van het mooie oer graan "Spelt". Met zijn enorme hoeveelheid eiwitten, aminozuren, vitaminen en belangrijke vetzuren is het een prachtige grondstof om mee te werken.
Toen collega bakker Frank van Eerd bekend maakte dat hij dit jaar de Rabobank ploeg dagelijks zou voorzien van spelt brood tijdens de Tour de France raakte ik direct opgewonden, dit was een mooie kans om het spelt brood bekender te maken onder onze fans.
Ik mag graag wielrennen kijken dus dit was een mooie combinatie. Samen met Denise sprak ik af om de winkel na het teleurstellende EK voetbal in de Tour de France stemming te brengen en dagelijks mooie spelt broden te bakken. Een dag succes of podiumplaats van de Rabobank ploeg zou het compleet maken.
Helaas verloopt de Tour de France tot nu toe net zo dramatisch als het EK voetbal. Na een 12 dagen koersen is de helft van de Rabobank ploeg afgestapt. Grotendeels door valpartijen veroorzaakt.

Het graantje wat wij probeerde mee te pikken deze Tour valt dus helaas wat tegen, en zo blijkt maar weer dat ondernemen soms puur gokken is.
Hopelijk heeft u wel de moeite genomen om een keer één van die overheerlijke spelt broden te proberen. U mag er dan misschien niet beter van op de fiets blijven zitten, goed en lekker is het zeker wel!

Lex

Als je wint.......

Inmiddels is het alweer 6 weken geleden dat wij vol trots twee sterren mee naar huis namen. Weken lang leefde we in een overwinningsroes en het blijft leuk om aan onze fans het verhaal en onze overtuiging te vertellen. Maar zoals elke medaille heeft ook deze een keerzijde, doe maar zong er 30 jaar geleden al over "als je wint heb je vrienden". Vertegenwoordigers van bedrijven die ons als klein bakkerijtje jaren links lieten liggen komen nu opeens met grote cadeaus aanzetten, en verzekeringsmaatschappijen vergelijken onze producten opeens met elkaar.
Laat ons maar lekker ons eigen gangetje gaan, dan bel ik wel als wij iets nodig hebben. Des te meer tijd kan ik in onze fans steken.
Lex

Pinkster drie

In de Zaanstreek vieren wij ieder jaar Pinkster drie, helaas weet lang niet meer iedereen in de Zaanstreek waarom wij dit vieren.
Speciaal voor iedereen die erin geïnteresseerd is hierbij kort het verhaal van Pinkster drie:

Voor de achtergronden van de Zaanse feestdag ‘Pinkster Drie’ moeten we echter terug naar 1573 en naar de Tachtigjarige Oorlog. Amsterdam is in die dagen zeer fout en werkt samen met de vijand, de Spanjaarden. Haarlem, Alkmaar en een groot deel van Holland bindt echter de strijd aan met de Spaanse troepen. Als in 1573 Haarlem na een bloedige strijd in handen van de Spanjaarden is gevallen, wil Alva heel Noord-Holland veroveren. Ruim drieduizend Spaanse soldaten trekken dan ook moordend en plunderend door de Zaanstreek. Nadat Assendelft, Krommenie en Westzaan gevallen zijn, trekken de soldaten verder richting Purmerend.

Boerenschuit

Veel Zaankanters vluchten weg ‘hunne goederen op de rug dragende’, terwijl de Spanjaarden ‘niet moede werden van het plunderen en vernielen’. Op de dinsdag na Pinksteren trokken de Spaanse troepen richting Wormer. Boer Haentjes en de meid waren die ochtend al vroeg aan het melken. Opeens zag de meid een schittering van blank metaal en waarschuwde zij de boer. Boer Haentjes aarzelde geen moment en holde snel naar het dorp om iedereen te waarschuwen. Een boerenschuit werd over de dijk getrokken en daar achter vandaan werden de soldaten bestookt door de plaatselijke vrijbuiters en een groep Watergeuzen. Daarbij kregen zij ook steun van een aantal vrijbuiterscheepjes die bij de Kalverschans, de huidige Zaanse Schans, lagen. En zo werd de opmars van de Spaanse bezetters tot staan gebracht en bleef Purmerend gespaard. Daarom wordt deze dag, ‘Pinkster Drie’ nog steeds in de Zaanstreek gevierd. Vroeger werd er op Pinkster Drie standaard naar Purmerend afgereisd om een bokkie te kopen op de veemarkt. Helaas is er niets meer over van deze markt maar is er nog wel genoeg andere gezelligheid te beleven.

Wij als echte Zaanse bakker willen deze traditie in ere houden en zijn daarom dinsdag 29 mei gesloten.

Trots!

In een sprookjesachtige omgeving, met de aanwezigheid van 700 branchegenoten is er donderdag 26 april in de Efteling bekend gemaakt dat ons sprookje, het behalen van één of meerdere sterren in vervulling is gegaan met het behalen van 2 sterren!

Na dat de bedrijven die 1 ster hadden gewonnen bekend waren gemaakt werd de spanning toch wel erg groot. Zouden wij dan geen ster krijgen ondanks al het werk dat we als team hebben verricht of zouden we zelfs 2 sterren krijgen? Toen werden de winnaars van de 2 sterren bekend gemaakt en kwam ook onze naam, Bakkerij Aad Brakenhoff, in beeld!

Bijzonder trots zijn wij op het cijfer dat we kregen van onze fans tijdens de klantenjury, maar liefst 300 fans vulde de enquette in en gaven ons gemiddeld een 9.21. Als het aan jullie ligt zijn wij zelfs 3 sterren waard! Onze dank hiervoor
Het deed ons goed om te lezen dat al onze inspanningen door jullie worden gewaardeerd!
Trots ben ik op het team dat met zijn allen er voor hebben gekozen mee te gaan op de weg die wij zijn ingeslagen na de verbouwing en overname!

Lex Brakenhoff

Gast blogger, Joeri Klous

Deze keer een blog van Joeri Klous, Joeri kwam een paar jaar geleden bij ons langs met de vraag of wij hem wilde sponseren. Nu sponseren wij meestal geen individuele mensen, maar na wat onderzoek bleek Joeri een grote belofte te zijn en besloten wij hem te gaan sponseren.
Hierbij zijn blog:


Ik ben Joeri Klous, ik ben 15 jaar, mijn grote hobby
is schaatsen.
Als klein kind ben ik begonnen op mijn allereerste schaatsen,
de easygliders, dit zijn een soort Friese doorlopers alleen dan van plastic.

Op 8-jarige leeftijd reed ik de skeelerronde van Zaanstad,
33 km. Ik was toen de jongste deelnemer. Na deze ronde werd mijn moeder
benaderd, of ik interesse had in wedstrijdschaatsen.
Dit was de start van mijn mooiste hobby.
Mijn 7de seizoen van het wedstrijdschaatsen is nu afgelopen.
Ik heb nu twee jaar in de C-selectie gezeten. Daar heb ik
veel geleerd en ook leren afzien.
Ik train zes dagen in de week. Hier omheen moet ik ook nog
naar school en zorgen dat mijn huiswerk op orde is.
Dagelijks onderdeel in de C-selectie is het bijhouden
van een dagboek. Hierin vermeld je wat je ochtendhartslag is,
hoeveel je weegt, 1 keer in de week je lengte meten. Ook vermeld je hoe de
trainingen gingen, en hoelang je hebt geslapen.
De trainers kunnen hier je fysieke gesteldheid
uit afleiden, overtraindheid ligt namelijk altijd op de loer.

Waar let je op met eten?
Eigenlijk eet ik het liefst Santaro van bakkerij Aad
Brakenhoff
Voor een wedstrijd haal ik daar ook vaak krentenbollen,
mijn favoriet is krentenbollen met spijs.
En of ik nou een fiets- of schaatswedstrijd rijd het is
gebleken dat het hier altijd het beste op gaat!!!!

De zomertrainingen bestaan uit harlopen, skeeleren, fietsen
en in het weekend een wedsrijd fietsen.
De wintertrainingen bestaan uit 3 schaatstraingen
1 sportschooltraining, spinning en bodypump (dit is geen krachttraining).
Het weekend is er altijd een wedstrijd, de niet wedstrijddag
wordt er buiten gefietst of binnen op de tacx voor de tv met Eurosport aan.

Sprint is niet mijn beste onderdeel. Ik rijd liever
de langere afstanden.
Ik rijd graag marathons, daar zou
ik graag verder in gaan, maar kenners adviseren me dat ik
me voorlopig nog moet toeleggen op het langebaanschaatsen. En dan is de
1500 meter een heel belangrijke afstand.

Als A-pupil(13 jaar) werd ik Gewestelijk Kamipoen
marathon, datzelfde jaar werd ik ook Nederlands kampioen marathon.
Als C-junior(15 jaar) werd ik wederom Gewestelijk kampioen
marathon, en werd ik 8ste op het NK.

Mijn PR's(persoonlijke records) zijn:

500: 43.07
1000: 1.26.51
1500: 2.09.55
3000: 4.27.32

D-Day

Donderdagochtend 1 uur de wekker gaat, een pijn scheut schiet er door mijn maag, zal ik dan ook
ten prooi vallen aan het rotan virus? Langzaam aan maak ik mij op voor een nieuwe dag heerlijke producten bakken. Maar dat onbekende gevoel maakt dat het allemaal wat minder fijn is als normaal.
3 uur Chrishna komt de bakkerij binnen, wat ziet zij eruit?? Slecht geslapen? Is mijn openingszin en een bevestigend knikje komt mijn kant op. "Ik heb de hele nacht liggen draaien van de zenuwen" zenuwen??? OH JA!! vandaag krijgen wij te horen of we genomineerd zijn voor de sterren! Maanden lang naar toe gewerkt en dan was ik het zowaar vergeten. Of onbewust toch niet dat rare gevoel in mijn maag zal wel van de spanning komen...

8.51 uur de telefoon gaat voor de zoveelste keer maar dit keer niet voor een bestelling, het is het nederlands bakkerij centrum en ze willen mij spreken. Gejuich klinkt er al in de bakkerij want de genomineerde werden gebeld en de rest kreeg een mailtje.
Het gejuich is terecht de heer Wijnhorst aan de andere kant van de lijn verteld mij het goede nieuws dat we door zijn naar de finale ronde.
Het gevoel van buikgriep maakt plaats voor vlinders, een gevoel van trots en blijdschap verdrijft het "rotan virus".

Nu nog eens 2 maanden in spanning zitten, 26 april horen we of we ook daadwerkelijk een ster krijgen. Maar of we die ster nou wel of niet pakken dit pakken ze ons al niet meer af en is iets waar we met het hele team trots op kunnen zijn. In een zeer korte tijd hebben we toch met zijn allen een hele grote sprong vooruit gemaakt en bergen werk verzet!

De rest van de dag is het één groot feest, klanten of fans zoals ik ze noem komen ons massaal feliciteren en iedereen verteld me hoe trots ze zijn op hun bakker. Moe maar voldaan val ik met een heel ander gevoel in slaap als dat de dag begon.

Bakker met ster

Zoals ik al eerder zei hebben wij ons dit jaar ingeschreven voor de wedstrijd bakker met ster, een wedstrijd waarbij je als bakkerij één of meerdere sterren kan verdienen. Het is net zoiets als de Michelin sterren voor restaurants.

Door middel van winkel beoordelingen, mysterie shoppers, productkeuringen en het oordeel van de vakjury word er naar je bedrijf gekeken. Het doel van 'Bakker met Ster' is en blijft het bevorderen van de kwaliteit en het imago van de totale bakkerijbranche. Dit gebeurt door uitzonderlijke prestaties in de branche te benadrukken. Voor mij was de reden om mee te doen vooral om eens te horen hoe mensen uit de branche denken over ons bedrijf, ben ik vorig jaar na de gedeeltelijke overname de juiste weg ingeslagen of moet ik een 180 graden draai maken?

Het mooie om te zien is dat de wedstrijd niet alleen bij ons als ondernemer leeft maar ook bij het personeel, iedereen wil natuurlijk toch een goeie beoordeling krijgen van het bedrijf waar ze voor werken. Begin maart horen we of we door gaan naar de finaleronde of dat er nog het één en ander valt te verbeteren. Wat de uitslag ook is voor ons bedrijf is het in mijn ogen goed dat er naar gekeken word door mensen die buiten het bedrijf staan.

Ik hou jullie op de hoogte.
Lex

Eventjes (bijna) helemaal niets.

Dit weekeind was het alweer tien jaar geleden dat ik het hart van mijn vrouw veroverde. Dit kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Dus boekte ik een heerlijk nachtje weg voor ons tweetjes. In de buurt van Zwolle.
Ik wilde altijd nog eens het centrum van Zwolle bekijken en mijn collega bakkers in Zwolle bezoeken. Want als echte ondernemer ben je ook tijdens zo'n heerlijk weekendje weg toch stiekem nog een beetje met je werk bezig. Altijd leuk om te zien hoe anderen hun winkel inrichten en hoe zij hun producten aan de man proberen te brengen. We hebben samen weer voldoende ideeën voor de komende tijd op gedaan, niet geheel onbelangrijk nu we meedoen met de bakker met ster wedstrijd.
Deze wedstrijd geeft bakkers de kans om sterren te verdienen zoals restaurants hun Michelin sterren hebben.
Tijdens deze wedstrijd worden wij door middel van verschillende beoordelingen volledig doorgelicht. Iets wat zelfs als we geen ster winnen ons bedrijf zeker ten goede komt. U leest hier snel meer over.

Goede voornemens

Veel mensen zijn het nieuwe jaar begonnen met goede voornemens, voornemens die veelal in het teken staan van een gezonder leven. Volgens een onderzoek dat ik deze week las stopt meer dan 40% van de mensen al in de eerste week met hun goede voornemens. Het meest gehoorde excuus hiervoor is dat het teveel werk is.
Gezonder leven hoeft u echter helemaal geen extra moeite te kosten, wanneer u eet volgens de schijf van 5 kunt u gewoon lekker eten en krijgt uw lichaam alle gezonde voedingsstoffen binnen die uw lichaam nodig heeft. Maar wat zegt die schijf van 5 u nu eigenlijk:
Kort en simpel gezegd (en zo simpel kan het echt zijn)

Eet gevarieerd
Eet niet te veel en beweeg
Gebruik minder verzadigd vet
Eet volop groente, fruit en brood
Ga veilig met voedsel om.

Ik geloof echt dat wanneer u zich hier aan houdt u een gezonder leven krijgt en vanzelf ook zal afvallen. Mocht u nu toch wat sneller willen afvallen kies dan voor één van onze broden met extra voedingsstoffen, zoals vikorn, spelt donker, santaro of bijv. koolhydraat arm brood. Allemaal brood soorten zonder toegevoegde vetten en met extra voedingsstoffen.

Zelf ben ik in november begonnen met extra aandacht besteden aan mijn voedingspatroon en ik ben nu 8 weken later al 13 kilo afgevallen. En als ik het kan dan weet ik zeker dat u het ook kunt! Samen naar een lekker en gezonder leven!

Even voorstellen

De meesten van jullie zullen mijn gezicht wel herkennen als de broodbakker bij bakkerij Aad Brakenhoff. Maar wie of wat ik precies ben is voor een hoop mensen misschien niet helemaal duidelijk. Ik ben Lex, de zoon van Aad, eigenaar van bakkerij Aad Brakenhoff. Aad heeft de bakkerij weer overgenomen van zijn vader (en dus mijn opa) Jaap. Ik, Lex dus, droom al vanaf de dag dat ik geboren ben van mijn eigen bakkerij. Ik begon al heel vroeg als het hulpje van mijn vader. Koekjes bakken, later helpen met brood bakken en schoonmaken op zaterdagochtend. Deze hobby groeide uit tot een passie. Een passie die ik van mijn opa Jaap en vader Aad heb overgenomen. Ik ben de bakkersopleiding gaan volgen en werd een volwaardig bakker in het bedrijf van mijn vader. Ook ben ik inmiddels getrouwd met Denise en hebben we samen twee kinderen, Nomi en Lynn.
En dan komen we bij de (voor mij) grote Kers Op De Taart. Vader Aad wilde graag een stapje minder gaan doen en ik stond te popelen om een stapje verder te rijzen in mijn carrière en om mijn grote droom van een eigen bakkerij waar te maken. Dat het “stapje minder” van mijn vader een stap van hier tot aan Verweggistan werd dat had niemand kunnen vermoeden.30 juli 2011. Mijn verjaardag. Denise heeft een “surpriseparty” geregeld. Het heeft een reden dat ik het woord “surpriseparty” tussen haakjes zet. Vrouwlief is namelijk niet zo goed in “surprise”. En heeft het hele gebeuren dus eigenlijk van tevoren al stiekem verraden. Ze heeft de hele familie en vriendenkring opgetrommeld om mij te verrassen met het contract waarin staat dat ik mede-eigenaar word van de bakkerij. De glimlach is die dag niet van die van mijn vader en mij af te slaan en natuurlijk wordt er flink getoost met champagne. Niet wetende dat nog geen 8 dagen later ons hele plan van het “langzaam” afbouwen van mijn vader een ietwat drastische wending krijgt. Vaders tilt een emmertje op (niet eens een volle) en zijn schouder denkt; dit is het welbekende druppeltje. Wij hebben genoeg ons best gedaan in de 40 jaar dat wij alle zakken meel op onze rug hebben genomen, we scheiden ermee uit!!! Vaders heeft behoorlijk wat pijn en besluit naar de dokter te gaan. Die constateert; gescheurde pezen. Met een operatie proberen de doctoren te redden wat er te redden valt maar jammer genoeg blijkt dit tevergeefs. Om een lang verhaal kort te maken, het revalideren gaat verre van een leien dakje en Aad krijgt te horen dat hij nooit meer het werk zal kunnen doen wat tot dan toe zijn leven is geweest. Een behoorlijke klap, niet alleen voor hem maar voor ons allemaal. Ik word letterlijk in het diepe gegooid want sta er vanaf het moment van het emmertje zo goed als alleen voor. Nadat we te horen hebben gekregen dat Aad zijn beroep niet meer uit kan oefenen gaan we met spoed op zoek naar een bakker. Gelukkig hebben we die inmiddels gevonden en heb ik nu dus weer versterking. Onze nieuwe bakker heet Menno, is 30 jaar oud en is een grote aanwinst voor ons bedrijf. Ondanks dat het allemaal heel anders is gegaan dan we hebben gewild en ik het samenwerken met mijn vader verschrikkelijk mis kunnen we nu zeggen dat de rust weer een beetje terugkeert. Alles komt weer langzaam op de rails en het belangrijkste van alles is denk ik dat de liefde voor het vak geen moment is verdwenen!