woensdag 2 november 2011

Even voorstellen

De meesten van jullie zullen mijn gezicht wel herkennen als de broodbakker bij bakkerij Aad Brakenhoff. Maar wie of wat ik precies ben is voor een hoop mensen misschien niet helemaal duidelijk. Ik ben Lex, de zoon van Aad, eigenaar van bakkerij Aad Brakenhoff. Aad heeft de bakkerij weer overgenomen van zijn vader (en dus mijn opa) Jaap. Ik, Lex dus, droom al vanaf de dag dat ik geboren ben van mijn eigen bakkerij. Ik begon al heel vroeg als het hulpje van mijn vader. Koekjes bakken, later helpen met brood bakken en schoonmaken op zaterdagochtend. Deze hobby groeide uit tot een passie. Een passie die ik van mijn opa Jaap en vader Aad heb overgenomen. Ik ben de bakkersopleiding gaan volgen en werd een volwaardig bakker in het bedrijf van mijn vader. Ook ben ik inmiddels getrouwd met Denise en hebben we samen twee kinderen, Nomi en Lynn.
En dan komen we bij de (voor mij) grote Kers Op De Taart. Vader Aad wilde graag een stapje minder gaan doen en ik stond te popelen om een stapje verder te rijzen in mijn carrière en om mijn grote droom van een eigen bakkerij waar te maken. Dat het “stapje minder” van mijn vader een stap van hier tot aan Verweggistan werd dat had niemand kunnen vermoeden.30 juli 2011. Mijn verjaardag. Denise heeft een “surpriseparty” geregeld. Het heeft een reden dat ik het woord “surpriseparty” tussen haakjes zet. Vrouwlief is namelijk niet zo goed in “surprise”. En heeft het hele gebeuren dus eigenlijk van tevoren al stiekem verraden. Ze heeft de hele familie en vriendenkring opgetrommeld om mij te verrassen met het contract waarin staat dat ik mede-eigenaar word van de bakkerij. De glimlach is die dag niet van die van mijn vader en mij af te slaan en natuurlijk wordt er flink getoost met champagne. Niet wetende dat nog geen 8 dagen later ons hele plan van het “langzaam” afbouwen van mijn vader een ietwat drastische wending krijgt. Vaders tilt een emmertje op (niet eens een volle) en zijn schouder denkt; dit is het welbekende druppeltje. Wij hebben genoeg ons best gedaan in de 40 jaar dat wij alle zakken meel op onze rug hebben genomen, we scheiden ermee uit!!! Vaders heeft behoorlijk wat pijn en besluit naar de dokter te gaan. Die constateert; gescheurde pezen. Met een operatie proberen de doctoren te redden wat er te redden valt maar jammer genoeg blijkt dit tevergeefs. Om een lang verhaal kort te maken, het revalideren gaat verre van een leien dakje en Aad krijgt te horen dat hij nooit meer het werk zal kunnen doen wat tot dan toe zijn leven is geweest. Een behoorlijke klap, niet alleen voor hem maar voor ons allemaal. Ik word letterlijk in het diepe gegooid want sta er vanaf het moment van het emmertje zo goed als alleen voor. Nadat we te horen hebben gekregen dat Aad zijn beroep niet meer uit kan oefenen gaan we met spoed op zoek naar een bakker. Gelukkig hebben we die inmiddels gevonden en heb ik nu dus weer versterking. Onze nieuwe bakker heet Menno, is 30 jaar oud en is een grote aanwinst voor ons bedrijf. Ondanks dat het allemaal heel anders is gegaan dan we hebben gewild en ik het samenwerken met mijn vader verschrikkelijk mis kunnen we nu zeggen dat de rust weer een beetje terugkeert. Alles komt weer langzaam op de rails en het belangrijkste van alles is denk ik dat de liefde voor het vak geen moment is verdwenen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten