Hard werken loont helaas niet altijd, zo bleek maar weer, een aantal weken terug.

Gemiddeld werk ik zo’n 100 uur in de week. Zo voelt het niet altijd omdat ik gelukkig ontzettend veel plezier beleef aan mijn werk dus dat is natuurlijk een groot pluspunt. En ik zou ook absoluut niet meer anders willen dan zelfstandig ondernemer zijn. Spannende keuzes maken, zelf kunnen bepalen welk brood er op de planken komt en hoe alles moet reilen en zeilen in de bakkerij en de winkel, maar ook de economie een handje helpen door arbeidsplaatsen aan te bieden op de arbeidsmarkt. Op deze manier helpen wij de overheid maar helaas krijgen we hier geen extraatje voor terug.

De 6 weken zomervakantie stonden voor de deur en we hadden alles weer zo geregeld dat een ieder zijn welverdiende vakantie kon vieren. Een ieder behalve ikzelf en mijn eigen gezin. Na enig navragen bij de school van onze leerplichtige oudste dochter kwamen we tot de conclusie dat wij geen recht hebben op extra verlof en officieel dus niet met vakantie zouden kunnen. Terwijl de mensen in de agrarische, toeristische, of horeca-sector wél voor extra verlof in aanmerking komen is het voor de bakker die de mensen bij hem in de buurt en de verzorgingsbehoevende mensen in verzorgingstehuizen en ziekenhuizen van dagelijks vers gebakken brood voorziet niet mogelijk extra verlof aan te vragen voor zijn kinderen. Zelfs niet wanneer ze 5 jaar oud zijn en nog in de kleuterklas zitten. Mijn verbazing maakte plaats voor boosheid. Want wat geeft bovengenoemde ondernemers meer recht dan de overige zelfstandigen, die net zo goed constant moeten knallen en alles moeten geven, gigantische werkdagen maken om in de huidige economie überhaupt hun hoofd boven water te houden?! Wij hebben pech? Ja jammer dan meneer de bakker. Probeert u in de vakantie maar een keer een uurtje eerder naar huis te gaan om wat bij te tanken want een welverdiende vakantie waarbij u twee weken helemaal tot rust kunt komen en wat tijd met uw gezin door kunt brengen, waar u door al dat harde werken toch al zo veel van mist, zit er voor u helaas niet in. Dan had u maar een restaurant i.p.v. een bakkerij moeten beginnen. Kom op zeg! Wat zijn dit voor scheve gedachten? 

Helaas hebben wij ook niet de keus om in een andere vakantie twee weekjes weg te gaan want die zijn er domweg niet. In de kerstvakantie kunnen wij met geen mogelijkheid dicht of met minder personeel aan het werk dan gebruikelijk aangezien dit de drukste tijd van het jaar is en verder zijn er geen 2 aaneengesloten weken vrij om op vakantie te gaan…

Jarenlang zetten wij ons in voor projecten die eigenlijk door de overheid zouden moeten worden gedaan maar waar die steevast niet thuis geven zoals het stimuleren van ontbijten door ontbijtjes te sponsoren op scholen, informatie verstrekken over voedsel door middel van excursies en informatie pakketten, en het herstellen van een oude samenwerkingsvorm tussen boer, molenaar en bakker en ook hier weer de nodige informatie over vrij geven.

Heel jammer dat de steun die je krijgt van de overheid en Nederland in het algemeen zo ver te zoeken is. Zelfstandig ondernemen heeft zeker voordelen maar loont absoluut niet altijd…

Midlifecrisis

Nog vol adrenaline en met een niet weg te krijgen glimlach op mijn gezicht door de Bakker met Ster verkiezing lees ik het persbericht die aan de hand van de uitreiking is geschreven. Ik word daarin genoemd als een jonge, innovatieve ondernemer en mijn trots word daardoor extra vergroot. Want nu ik het zo zwart op wit zie staan en er zelf ook wat beter over nadenk is het ook wel extra knap dat ik, met mijn 27 lentes jong, nu al kan zeggen dat ik met mijn bakkerij drie sterren in de wacht heb gesleept. Het hoogst haalbare aantal! En natuurlijk heb ik dit niet in mijn eentje voor elkaar gekregen maar ik heb er wel knijterhard voor gewerkt en er alles voor gegeven. Een hoop dingen in het bedrijf veranderd waardoor het in plaats van familiebedrijf vooral ook een professioneel bedrijf is geworden. Waar in het begin echt niet iedereen blij van werd, maar waar achteraf gezien al onze werknemers erg trots op zijn nu ook zij zien dat al deze veranderingen niet voor niets zijn geweest.
Jonge ondernemer... Ik blijf mooi nog even zitten op mijn roze wolk.  

Een paar weken later lees ik in een magazine over een “clubje” voor jonge ondernemers. Speciaal opgericht voor mensen uit de voedingsindustrie. Ik doe wat research omdat ik het geweldig vind om ideeën uit te wisselen met andere mensen die vol passie hun vak uitoefenen. Net op het moment dat ik mijzelf wil aanmelden kom ik tot de conclusie dat ik, een paar weken terug nog benoemd als ‘jonge god’ in het persbericht, te oud ben om mij op te geven. Te oud?! Ja, te oud… Nadat je je 27e kaarsje hebt uitgeblazen mag je niet meer meedoen en wordt je zonder pardon aan de kant gezet. Ik zie het clubje in gedachten voor me staan, in een lange rij met hun armen over elkaar en een blik die saamhorigheid uitstraalt. Alleen is die saamhorigheid niet voor mij bedoeld, voor het jongetje die tegenover ze staat, geweerd omdat hij in hun ogen geen jongetje meer is maar een ouwe lul. Een ouwe zak waarvan ze niet begrijpen dat hij het überhaupt in zijn hoofd haalt om te denken dat hij bij de jonge garde mag horen. Ik voel mij als die man van 50 die iedere zaterdag de plaatselijke discotheek instapt en op de dansvloer uit zijn dak gaat, uitgelachen door de 16 jarige menigte die om hem heen staat. Hij trekt zich er niks van aan en gaat compleet op in de muziek. Het enige verschil tussen deze man en mij is dat hij gewoon naar binnen mag en ik met mijn neus voor een dichte deur sta.
Ik leg me neer bij het feit dat ik een ander groepje mensen moet gaan zoeken om ideeën mee uit te wisselen. Wel droom ik een paar nachten over mijzelf, verstrengeld in een midlifecrisis, waarbij ik mijn motorrijbewijs haal en vervolgens een blits model aanschaf om mee rond te toeren en iedere dag een ander ‘chickie’ mee op te pikken. Ik verlaat mijn gezin, verkoop het huis en begin lekker helemaal opnieuw. Ik ga iedere zaterdagavond discotheken af om daar compleet uit mijn dak te gaan, me niks aantrekkend van de lachende 16 jarige menigte om mij heen.
Wat zo’n afwijzing al niet teweeg brengt.

Zin in een midlifecrisis heb ik nog lang niet en je bent zo oud zoals je je voelt dus samen met het gezin gaan we een dagje naar Attractiepark Drievliet, ik trek mijn seizoenkaart van AZ uit het stof om me weer eens flink uit te leven bij een live wedstrijd in het stadion en kijk samen met mijn oudste dochter naar de film van Ernst en Bobbie. En lig er nog een aantal keer om in een deuk ook.

’s Avonds droom ik dat ik een discotheek instap en uit mijn dak ga op de dansvloer, tussen de 16 jarigen, die vervolgens niet op of om kijken van mijn verschijning omdat ik er met mijn 27 lentes nog prima tussen pas.

Speciaal

Iedere klant die bij ons de winkel binnen stapt is voor ons speciaal, of diegene nou eenmaal, wekelijks of iedere dag bij ons langskomt, ze nemen allemaal de moeite om ons te bezoeken, en in de meeste gevallen iets bij ons te kopen. Een product dat met uiterste zorg en vooral met liefde is gemaakt. Een product waar we trots op zijn! Speciale klanten dus, allemaal!
En toch komen er mensen in de winkel die net een beetje extra bijzonder zijn, een beetje extra speciaal. Zo hebben wij vaste klanten uit Krommenie, Wormer, Wormerveer, Westzaan en helemaal uit Westknollendam, die speciaal voor ons brood een heel eind omrijden. En dat terwijl sommigen een bakker naast de deur hebben maar die niet vinden tippen aan onze vriendelijkheid en kwaliteit. Iemand uit Zaandam die speciaal naar ons toe komt voor onze Saense broodlijn, mensen die van verre komen voor ons glutenarme brood, ook weer omdat deze volgens hen nergens lekkerder is dan bij ons. Mensen die van ver komen voor ons Speltbrood, omdat wij zoveel verschillenden soorten maken, voor ieder wat wils, en fans die al tijden hun Duivekaters per post laten versturen omdat ze te ver wonen om ons wekelijks te bezoeken maar niet zonder deze overheerlijke lekkernij kunnen.
Een tijdje terug kwamen er mensen uit Enschede naar onze winkel. Ze kwamen terug van vakantie en eenmaal geland op Schiphol besloten ze om nu eens een persoonlijk bezoekje te brengen aan de mensen die al tijden hun favoriete brood, de Duivekater, per post naar ze verzonden. En dan hebben we ook nog de man die mede dankzij ons koolhydraatarme brood ruim 30 kilo is afgevallen en zijn vrouw die dit aan iedereen die het maar horen wil verteld omdat ze hier zo trots op is! En deze mensen maken ons ook trots. Extra trots! Want hoe bijzonder is het als mensen zoveel moeite doen voor jouw klantvriendelijkheid, producten en kwaliteit?!

Nu de vakantie in volle gang is en mensen meer luxere broodjes meenemen voor op het strand of in de auto zijn de bijzondere broodjes niet aan te slepen. En van de week, toen ik zelf even in de winkel stond en een klant stond te helpen glunderde ik na het gesprek ook weer van trots. Nadat er verscheidene broodjes waren uitgezocht kwam het gesprek als vanzelfsprekend op de vakantie. Ook deze mensen gingen op reis. Maar, om in hun woorden te spreken, niet voordat ze bij hun favoriete bakker waren gestopt voor de broodjes voor onderweg. Met een tas vol heerlijks verlaten ze de winkel en hoor ik ze nog net zeggen: Zo, nu kan de vakantie pas écht beginnen.

Stoer!

Hard werken loont. Gelukkig. Ik kan wel zeggen dat ons team de laatste jaren knetterhard heeft gewerkt met een gigantische beloning tot gevolg, de 3 sterren die wij afgelopen mei in ontvangst mochten nemen. De hoogst haalbare prestatie waar wij dan ook onbeschrijfelijk trots op zijn! Meteen na de uitreiking kregen we nieuwe mensen in onze winkel. Nieuwe klanten die nieuwsgierig waren geworden naar die bakker die bekroont is met die 3 sterren. Want wat maakt deze bakkerij en winkel dan zo bijzonder? Gelukkig kwamen zij daar na een bezoekje snel genoeg achter en hebben we weer een leuk aantal mensen aan ons klantenaantal mogen toevoegen. Geweldig natuurlijk! Nu het daardoor nog drukker is dan dat het al was kan ik een extra handje best gebruiken en ben ik mij gaan oriënteren op een nieuwe broodbakker. Een iets verder gevorderde leerling of reeds afgestudeerde bakker, het mag allebei, als hij (of zij) maar vol passie zijn/haar vak uitvoert, mij wat taken uit handen neemt en samen met Menno (onze andere broodbakker) en mijzelf mijn visie op ons nieuwe assortiment ‘terug naar de basis’ verder uit kan werken en door kan voeren.

Helaas hebben wij nog niemand gevonden, zelfs nog niemand op gesprek gehad. Wat ik al wist blijkt nog erger te zijn dan ik al dacht. Er zijn bijna geen broodbakkers meer… Tot een jaar of drie geleden leerde je tijdens je opleiding voor brood- én banketbakker. Nu moet je na een jaar een keus tussen deze twee bijzondere vakken maken en vervalt daardoor de kennis op het andere deel van het bakker zijn. Ik vind dit heel treurig, helemaal omdat er naar mijn idee geen goed beeld wordt geschetst over de kant van het brood bakken. Als broodbakker werk je ‘s nachts, het is een zwaar beroep en je kan er geen creativiteit in kwijt. Ook is brood bakken alleen maar ‘stampen’ en hoeft het allemaal niet zo secuur en netjes te gebeuren.
Dit zijn absoluut niet mijn woorden maar krijg ik wel terug van banketbakkers in opleiding als ik ze vraag waarom ze niet voor de broodkant gekozen hebben. Natuurlijk zit er een kern van waarheid in maar ook brood heeft liefde en aandacht nodig, ligt pas mooi op de planken als de bakker tijdens het bakken zijn volle aandacht heeft gebruikt en het voordeel van ’s nachts werken is dat je overdag lekker vrij bent. Ook kan je wel degelijk je creativiteit kwijt in het bakken van brood want er komt steeds meer vraag naar verschillende soorten zoals spelt, desembrood, buitenlandse broodsoorten en ook daarin kun je weer eindeloos variëren met ingrediënten zoals olijven, spek, ui, mosterd, chorizo en ga zo maar door. Na een gesprek met een aantal collega bakkers komen we tot de conclusie dat ik niet de enige ben die tegen dit verkeerde beeld en het daaropvolgende ‘probleem’ aanloopt dat er straks geen broodbakkers meer zijn en komen we tot de conclusie dat we ons vak zelf meer zullen moeten gaan promoten. Laten zien hoe mooi het vak is en hoeveel voldoening het geeft. En daarom nodig ik mensen die twijfelen om een opleiding tot broodbakker te beginnen of over de keuze tussen brood en banket van harte uit om eens een kijkje bij mij in de bakkerij te nemen. Nu of tijdens onze open dag in het najaar. En desnoods een nachtje of een paar uurtjes mee te draaien met mij, iemand die nog geen seconde spijt heeft van dit geweldig mooie vak dat vol uitdaging zit. Brood bakken is stoer!   

Vakantie

De zomervakantie is begonnen en het weer lijkt ook eindelijk een positieve ommezwaai te hebben gemaakt. Mensen worden een stuk vrolijker van dat heerlijke zomerzonnetje en tellen de dagen af totdat ook zij vakantie hebben. Barbecues worden aangestoken en kinderen spelen buiten in het zwembadje. Kortom, genieten!

Voor de bakkerij is de zomervakantie altijd een beetje dubbel. Ook wij genieten van het warme weer, onze extra vrije uurtjes aangezien we in de vakantie maar tot 14.00 uur geopend zijn en alle vrolijke klanten maar het is toch een stuk rustiger in de winkel doordat onze fans één voor één vertrekken naar hun vakantiebestemming. Het leuke van de productieperiode tijdens deze heerlijke weken is dat ik andere producten, zomerse producten, kan maken. Mensen hebben tijdens de warme dagen minder zin om te koken en kiezen sneller voor brood als avondeten. En niet alleen voor de standaard overheerlijke stokbroden voor bij de barbecue, maar ook voor mediterrane broden, desemstokbrood, croissantje tropical en meer voor de toch wat bijzondere soorten die anders vaak alleen in de weekenden over de toonbank vliegen. En zoals de meesten inmiddels wel weten kan ik hier ontzettend van genieten. Kortom, ook voor de mensen in de bakkerij is deze periode, ondanks dat het wat rustiger is, een hele leuke!

Waar ik mij wel aan stoor zijn de verhalen van mensen die de vakantie vooral fijn vinden omdat ze dan niet naar hun werk hoeven. Ik begrijp dat je met een drukke baan af en toe even wat rust nodig hebt maar vaak komt het op mij over alsof deze mensen niet met plezier naar hun werk gaan en ontzettend blij zijn met iedere dag dat ze daar niet heen hoeven. Voor iemand zoals ik, die tot over zijn oren verliefd is op zijn vak en vol passie zit om zijn vak mee uit te voeren blijft dit toch een beetje onbegrijpelijk. Want hoewel ik ook geniet van de momenten thuis met mijn gezin en uitkijk naar de vakantie die wij hebben gepland zal ik het bakken behoorlijk missen.
Voor een ieder die met (lichte) tegenzin naar zijn werk gaat heb ik daarom, ondanks de lastige economie, het volgende advies: Ga op zoek naar werk dat je leuk vind, waar je iedere morgen met plezier je bed voor uit komt en wat je energie en voldoening geeft in plaats van afneemt. Je houd het werk daardoor een stuk makkelijker vol en geniet misschien nog wel meer van je vakantie, juist omdat je niet uitgeblust op een strandbed ligt maar nog vol positieve energie zit! Het is in deze zware tijd absoluut niet makkelijk om van baan te switchen, dat begrijp ik dondersgoed maar als je het naar je zin hebt op je werk zijn de overige 47 weken van het jaar ook meer dan de moeite waard!

Maar voor nu wens ik iedereen een hele fijne vakantie!

50 dagen

 

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!
Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

Lex

Wet van Murphy

Anything that can go wrong will go wrong, zo luid de wet van Murphy. Simpel vertaald, alles wat fout kan gaan gaat ooit fout.
Zo weet je dat wanneer je met mensen werkt er op een dag één ziek kan zijn, maar wanneer je in ruim 20 jaar slechts een handje vol ziekmeldingen hebt gehad voel je je toch een beetje onoverwinnelijk. Helaas heeft Murphy altijd gelijk. Zo kregen wij de laatste 2 jaar te maken met afgescheurde pezen, ingescheurde pezen, een sterf geval, een zware hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, kanker, gebroken pols en staar.
Dankzij goed teamwerk hebben wij tot op heden alles goed kunnen opvangen en daar ben ik ons team ook enorm dankbaar voor. Hopelijk komt iedereen weer gezond terug en kunnen we dan weer 20 jaar vooruit!

Pinkster drie

In de Zaanstreek vieren wij ieder jaar Pinkster drie, helaas weet lang niet meer iedereen in de Zaanstreek waarom wij dit vieren.
Speciaal voor iedereen die erin geïnteresseerd is hierbij kort het verhaal van Pinkster drie:

Voor de achtergronden van de Zaanse feestdag ‘Pinkster Drie’ moeten we echter terug naar 1573 en naar de Tachtigjarige Oorlog. Amsterdam is in die dagen zeer fout en werkt samen met de vijand, de Spanjaarden. Haarlem, Alkmaar en een groot deel van Holland bindt echter de strijd aan met de Spaanse troepen. Als in 1573 Haarlem na een bloedige strijd in handen van de Spanjaarden is gevallen, wil Alva heel Noord-Holland veroveren. Ruim drieduizend Spaanse soldaten trekken dan ook moordend en plunderend door de Zaanstreek. Nadat Assendelft, Krommenie en Westzaan gevallen zijn, trekken de soldaten verder richting Purmerend.

Boerenschuit

Veel Zaankanters vluchten weg ‘hunne goederen op de rug dragende’, terwijl de Spanjaarden ‘niet moede werden van het plunderen en vernielen’. Op de dinsdag na Pinksteren trokken de Spaanse troepen richting Wormer. Boer Haentjes en de meid waren die ochtend al vroeg aan het melken. Opeens zag de meid een schittering van blank metaal en waarschuwde zij de boer. Boer Haentjes aarzelde geen moment en holde snel naar het dorp om iedereen te waarschuwen. Een boerenschuit werd over de dijk getrokken en daar achter vandaan werden de soldaten bestookt door de plaatselijke vrijbuiters en een groep Watergeuzen. Daarbij kregen zij ook steun van een aantal vrijbuiterscheepjes die bij de Kalverschans, de huidige Zaanse Schans, lagen. En zo werd de opmars van de Spaanse bezetters tot staan gebracht en bleef Purmerend gespaard. Daarom wordt deze dag, ‘Pinkster Drie’ nog steeds in de Zaanstreek gevierd. Vroeger werd er op Pinkster Drie standaard naar Purmerend afgereisd om een bokkie te kopen op de veemarkt. Helaas is er niets meer over van deze markt maar is er nog wel genoeg andere gezelligheid te beleven.

Wij als echte Zaanse bakker willen deze traditie in ere houden en zijn daarom dinsdag 29 mei gesloten.