Stoer!

Hard werken loont. Gelukkig. Ik kan wel zeggen dat ons team de laatste jaren knetterhard heeft gewerkt met een gigantische beloning tot gevolg, de 3 sterren die wij afgelopen mei in ontvangst mochten nemen. De hoogst haalbare prestatie waar wij dan ook onbeschrijfelijk trots op zijn! Meteen na de uitreiking kregen we nieuwe mensen in onze winkel. Nieuwe klanten die nieuwsgierig waren geworden naar die bakker die bekroont is met die 3 sterren. Want wat maakt deze bakkerij en winkel dan zo bijzonder? Gelukkig kwamen zij daar na een bezoekje snel genoeg achter en hebben we weer een leuk aantal mensen aan ons klantenaantal mogen toevoegen. Geweldig natuurlijk! Nu het daardoor nog drukker is dan dat het al was kan ik een extra handje best gebruiken en ben ik mij gaan oriënteren op een nieuwe broodbakker. Een iets verder gevorderde leerling of reeds afgestudeerde bakker, het mag allebei, als hij (of zij) maar vol passie zijn/haar vak uitvoert, mij wat taken uit handen neemt en samen met Menno (onze andere broodbakker) en mijzelf mijn visie op ons nieuwe assortiment ‘terug naar de basis’ verder uit kan werken en door kan voeren.

Helaas hebben wij nog niemand gevonden, zelfs nog niemand op gesprek gehad. Wat ik al wist blijkt nog erger te zijn dan ik al dacht. Er zijn bijna geen broodbakkers meer… Tot een jaar of drie geleden leerde je tijdens je opleiding voor brood- én banketbakker. Nu moet je na een jaar een keus tussen deze twee bijzondere vakken maken en vervalt daardoor de kennis op het andere deel van het bakker zijn. Ik vind dit heel treurig, helemaal omdat er naar mijn idee geen goed beeld wordt geschetst over de kant van het brood bakken. Als broodbakker werk je ‘s nachts, het is een zwaar beroep en je kan er geen creativiteit in kwijt. Ook is brood bakken alleen maar ‘stampen’ en hoeft het allemaal niet zo secuur en netjes te gebeuren.
Dit zijn absoluut niet mijn woorden maar krijg ik wel terug van banketbakkers in opleiding als ik ze vraag waarom ze niet voor de broodkant gekozen hebben. Natuurlijk zit er een kern van waarheid in maar ook brood heeft liefde en aandacht nodig, ligt pas mooi op de planken als de bakker tijdens het bakken zijn volle aandacht heeft gebruikt en het voordeel van ’s nachts werken is dat je overdag lekker vrij bent. Ook kan je wel degelijk je creativiteit kwijt in het bakken van brood want er komt steeds meer vraag naar verschillende soorten zoals spelt, desembrood, buitenlandse broodsoorten en ook daarin kun je weer eindeloos variëren met ingrediënten zoals olijven, spek, ui, mosterd, chorizo en ga zo maar door. Na een gesprek met een aantal collega bakkers komen we tot de conclusie dat ik niet de enige ben die tegen dit verkeerde beeld en het daaropvolgende ‘probleem’ aanloopt dat er straks geen broodbakkers meer zijn en komen we tot de conclusie dat we ons vak zelf meer zullen moeten gaan promoten. Laten zien hoe mooi het vak is en hoeveel voldoening het geeft. En daarom nodig ik mensen die twijfelen om een opleiding tot broodbakker te beginnen of over de keuze tussen brood en banket van harte uit om eens een kijkje bij mij in de bakkerij te nemen. Nu of tijdens onze open dag in het najaar. En desnoods een nachtje of een paar uurtjes mee te draaien met mij, iemand die nog geen seconde spijt heeft van dit geweldig mooie vak dat vol uitdaging zit. Brood bakken is stoer!   

Vakantie

De zomervakantie is begonnen en het weer lijkt ook eindelijk een positieve ommezwaai te hebben gemaakt. Mensen worden een stuk vrolijker van dat heerlijke zomerzonnetje en tellen de dagen af totdat ook zij vakantie hebben. Barbecues worden aangestoken en kinderen spelen buiten in het zwembadje. Kortom, genieten!

Voor de bakkerij is de zomervakantie altijd een beetje dubbel. Ook wij genieten van het warme weer, onze extra vrije uurtjes aangezien we in de vakantie maar tot 14.00 uur geopend zijn en alle vrolijke klanten maar het is toch een stuk rustiger in de winkel doordat onze fans één voor één vertrekken naar hun vakantiebestemming. Het leuke van de productieperiode tijdens deze heerlijke weken is dat ik andere producten, zomerse producten, kan maken. Mensen hebben tijdens de warme dagen minder zin om te koken en kiezen sneller voor brood als avondeten. En niet alleen voor de standaard overheerlijke stokbroden voor bij de barbecue, maar ook voor mediterrane broden, desemstokbrood, croissantje tropical en meer voor de toch wat bijzondere soorten die anders vaak alleen in de weekenden over de toonbank vliegen. En zoals de meesten inmiddels wel weten kan ik hier ontzettend van genieten. Kortom, ook voor de mensen in de bakkerij is deze periode, ondanks dat het wat rustiger is, een hele leuke!

Waar ik mij wel aan stoor zijn de verhalen van mensen die de vakantie vooral fijn vinden omdat ze dan niet naar hun werk hoeven. Ik begrijp dat je met een drukke baan af en toe even wat rust nodig hebt maar vaak komt het op mij over alsof deze mensen niet met plezier naar hun werk gaan en ontzettend blij zijn met iedere dag dat ze daar niet heen hoeven. Voor iemand zoals ik, die tot over zijn oren verliefd is op zijn vak en vol passie zit om zijn vak mee uit te voeren blijft dit toch een beetje onbegrijpelijk. Want hoewel ik ook geniet van de momenten thuis met mijn gezin en uitkijk naar de vakantie die wij hebben gepland zal ik het bakken behoorlijk missen.
Voor een ieder die met (lichte) tegenzin naar zijn werk gaat heb ik daarom, ondanks de lastige economie, het volgende advies: Ga op zoek naar werk dat je leuk vind, waar je iedere morgen met plezier je bed voor uit komt en wat je energie en voldoening geeft in plaats van afneemt. Je houd het werk daardoor een stuk makkelijker vol en geniet misschien nog wel meer van je vakantie, juist omdat je niet uitgeblust op een strandbed ligt maar nog vol positieve energie zit! Het is in deze zware tijd absoluut niet makkelijk om van baan te switchen, dat begrijp ik dondersgoed maar als je het naar je zin hebt op je werk zijn de overige 47 weken van het jaar ook meer dan de moeite waard!

Maar voor nu wens ik iedereen een hele fijne vakantie!

Lekker puh!

Maandagmorgen 6 uur. De eerste auto vol brood voor de verzorgingstehuizen is de deur uit, de winkel ligt er mooi gevuld bij, de volgende producten staan klaar om gebakken te worden en de eerste 30 klanten zijn al in de winkel geweest maar nu is het even rustig. Omdat het zonnetje zich al laat zien loop ik even naar buiten toe en kijk ik vanaf de overkant van de straat hoe de winkel erbij staat. De eerste zonnestralen strelen ons pand en terwijl ik dit tafereel vol trots bekijk gaan mijn gedachten terug naar een oud leraar.

Ik was een jaar of 17, zat op school, had met regelmaat enorme rugklachten maar ondanks dat werkte ik zoveel mogelijk in de bakkerij, waar mijn hart lag, en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk door aan de bar. Een goede nachtrust werd dan ook wel eens overgeslagen en de rugklachten waren daar ongetwijfeld een gevolg van. Na de zoveelste keer dat ik stond te werken met een verbeten gezicht vroeg de leraar in kwestie mij of het niet beter was om een ander beroep uit te oefenen waarbij de lichamelijke belasting lager lag.
Wat?!?! Hoe haalt hij in zijn hoofd om zoiets te zeggen?! Heel mijn leven heb ik één grote droom nageleefd; dagelijks verse, smaakvolle, pure producten maken in mijn eigen bakkerij. Dat zou ik allemaal maar moeten laten schieten omdat het lichaam zo nu en dan tegen sputtert?
Deze leraar heeft overduidelijk nog nooit een beroep vol passie uitgevoerd en hij heeft zeker geen ondernemersbloed in zijn aderen!
Als ondernemer wil je namelijk altijd alles waar de stempel “kan niet” op zit omzetten naar “kan wel” en hoe groter de tegenslagen des te groter is de drive om het te doen omslaan naar een succes, en hoe harder mensen roepen ‘dat lukt je niet!’ hoe harder je er voor gaat om het tegendeel te bewijzen.

Dit moment met deze leraar duurde hooguit 1 minuut maar heeft voor mij een extra stok achter de deur gezet (of zeg gerust een complete mammoetboom), om nooit op te geven mijn droom te verwezenlijken. Terwijl ik kijk hoe het gehele pand inmiddels vol in de zon staat bedenk ik hoe graag ik dit moment zou willen delen met de desbetreffende leraar.

Kan ik u helpen? by Denise Brakenhoff

Een tijd geleden kwam er een man in de winkel die ik vriendelijk begroette. 'Goedemorgen, kan ik u helpen?' vroeg ik met mijn stralendste glimlach. "Wat ben jij vrolijk!' zei de man op bijna verwijtende toon. Ik schrok een beetje en zei dat ik altijd zo in de winkel sta maar voor hem best iets minder opgewekt wilde doen als hij het vervelend vond. Meteen daarop verontschuldigde de man zich en zei hij dat hij het eigenlijk juist verschrikkelijk kon waarderen maar totaal niet gewent was. De beste man blijkt uit Amsterdam te komen. 'Als ik daar een hapje buiten de deur ga eten wordt mijn bord nog net niet voor mijn neus geflikkert', verteld hij. 'Een 'smakelijk eten' kan er tegenwoordig niet meer vanaf'. Ik vertelde hem dat dit niet alleen in Amsterdam gebeurd en daarop volgde een gesprek over de klantvriendelijkheid van tegenwoordig. Of eigenlijk het gebrek daaraan. Ik merk het zelf ook steeds vaker. Je komt een winkel binnen en de cassière draait nog net haar hoofd niet weg. Of wel, als je het volledig treft. Je vraagt iets en je wordt ter plekke afgesnauwd. Een simpel 'goedemorgen' en 'fijne dag nog' kan er tegenwoordig niet meer vanaf.
Van de week hoorde ik dat er een opleiding voor klantvriendelijkheid bestaat. Mijn mond viel letterlijk tot op de grond open van verbazing. Een cursus klantvriendelijkheid?? Het moet toch goddomme niet gekker worden?? Als verkoopster is het ook van belang dat je goed bent in het lezen van lichaamstaal. En dat je productkennis hebt. Weten hoe je met een kassa om moet gaan en terug moet tellen naar een bepaald bedrag bij het afrekenen zijn ook dingen die erg makkelijk zijn als je in een winkel staat. Ik kan er ook echt wel inkomen dat het fijn is dat hier een cursus voor bestaat als je nog niet over deze kwaliteiten beschikt. Maar een opleiding tot klantvriendelijkheid? Kom op zeg!! Zet verdorie een glimlach op en heet de mensen die speciaal naar jouw winkel, eetgelegenheid of weet ik veel wat voor bedrijf komen welkom! Geef ze het gevoel dat ze gewaardeerd worden en help ze een handje waar nodig. Is dat nou zoveel gevraagd? Vind je het gek dat de wereld naar de knoppen gaat. Als mensen al een cursus nodig hebben om elkaar te begroeten en te voorzien van een vriendelijk woord, waar gaat het dan heen?

Ik kan mij hier altijd zo ontzettend kwaad om maken. Bij ons in de winkel word iedere klant met respect behandeld. Word de klant gezien. We begroeten je bij binnenkomst, maken een vriendelijk praatje, stellen netjes vragen als 'kan ik u helpen?, anders nog iets?, zal ik het voor u in een tasje doen?' en meer van dat soort vragen die vanzelfsprekend horen te zijn. Lopen mee naar de auto als de klant te veel meegenomen heeft om in één keer te dragen, houden de deur open voor de klanten in rolstoel of met kinderwagen en bezorgen met liefde de boodschappen van de oudere mensen bij ze thuis. En zetten dit desnoods zelfs nog voor ze in de kastjes! Als een klant een vraag heeft beantwoorden wij deze zonder te zuchten en te steunen en mochten wij zelf het antwoord niet weten dan komen wij er later op terug.
Natuurlijk hebben wij ook onze dag weleens niet. Maar gelukkig zijn alle meiden uit onze winkel van mening dat de klant hier geen last van hoeft en hoort te hebben. Mopperen doe je maar even in de kantine waarna je weer met een blije snoet de winkel in komt. En natuurlijk hebben wij ook klanten die we het liefst zo snel mogelijk de winkel hebben uitgewerkt maar ook bij die mensen zet je je beste beentje voort en in het uiterste geval kan je, met glimlach, diegene naar een collega verwijzen. We hebben vorig jaar met de uitreiking van de Bakker met Ster verkiezing niet voor niets een ruime 9 gescoord op klantvriendelijkheid. En we horen regelmatig van onze fans dat ze nergens zo leuk geholpen worden als bij ons. Ik vind het persoonlijk juist een geweldige uitdaging om iemand die als een chagrijnige brombeer de winkel binnen komt met een glimlach naar buiten te laten gaan. En het maakt je eigen dag echt een stuk gezelliger als je met een glimlach achter de toonbank staat dan met het gezicht van een oorwurm.

Een cursus klantvriendelijkheid. Misschien moet ik hem zelf maar gaan geven. Maar of de vriendelijkheid zelve op deze dag haar glimlach in de plooi kan houden durf ik niet te beloven. Want mensen die deze cursus nodig hebben zijn volgens mij al niet meer te redden. Mocht dit het geval zijn dan zou ik ze in ieder geval vriendelijk naar de uitgang van het cursuscentrum begeleiden en ze nog een hele fijne dag wensen!

Denise Brakenhoff

50 dagen

 

Na maanden van voorbereiding was het op 1 januari jl. eindelijk zover, de bakkerij ging voortaan onder mijn naam, Lex Brakenhoff, verder!
Samen met Denise ga ik nu het avontuur aan van het runnen van onze eigen bakkerij, en wel op onze eigen manier. Althans, voor zover mogelijk aangezien mijn ouders ook nog steeds een grote rol spelen en Denise en ik er bewust voor hebben gekozen dat Denise, tot onze kinderen alle drie naar de basisschool gaan, er voornamelijk voor hén zal zijn. Al neemt dit niet weg dat er geen dag is waarin we niet samen het wel en wee van de bakkerij bespreken en is ze, ondanks dat ze niet fulltime op de werkvloer is, bij alles betrokken.
Hoewel ik zelf natuurlijk al jaren mee draai en alweer twee jaar mede eigenaar ben is het toch wel een sprong in het diepe. Gaan onze klanten onze stijl mooi vinden? Gaan ze onze filosofie van Pure, Passion, Pride waarderen? Krijgen wij onze medewerkers allemaal enthousiast voor ons avontuur? Een hoop vragen welke voor heel wat slapeloze nachten hebben gezorgd.
Geloven in wat wij willen en wat wij waar willen maken was het enige wat we konden doen.

Nu zijn wij 50 dagen verder en wordt de eerste balans opgemaakt. Een hele mooie balans want we hebben veel nieuwe mensen mogen ontvangen in onze vernieuwde winkel en onze vertrouwde vaste klanten reageerden op een enkeling na allemaal positief op de nieuwe uitstraling en de veranderingen in het assortiment.
De complimenten die wij van u hebben ontvangen doen ons bijzonder goed, want uiteindelijk is het ons doel om u blij en gelukkig te maken door de mooiste en meest smaakvolle producten te bakken.

Kortom, we zijn goed op weg, maar er zijn ook nog veel dingen die wij nog anders zouden willen zien. En dus gaan we er nog even vol tegen aan de komende tijd.

Via deze weg wil ik Denise bedanken voor haar steun en vertrouwen in mij en mijn droom, een droom die nu ónze droom is geworden, mijn ouders voor hun inzet en vertrouwen in mij, mijn schoonouders voor hun hulp in ons gezinsleven waar ik soms wat dagen minder tijd voor had, onze medewerkers voor hun inzet in ons mooie bedrijf maar natuurlijk ook u voor uw vertrouwen, de vele complimenten en soms ook voor uw kleine kritische puntjes. Want uiteindelijk leren wij daar het meeste van.

Lex

1e maand. Gast blog van Aad en Chris

En dan zijn we zo maar weer een maand verder in het nieuwe jaar. En wat een begin! Onze zoon heeft gewisseld met zijn vader: van bakkerij Aad naar bakkerij Lex Brakenhoff.

Als vader en moeder zijn we daar natuurlijk verschrikkelijk trots op want als klein jongetje riep hij al : ‘ik wordt later bakker’. Hoe mooi is het dan als je kind zijn toekomstdroom uitkomt?!  Samen met Denise hoopt Lex, net als opa Jaap met Bets en vader Aad met Chris, een heerlijke tijd te mogen doorbrengen in hun eigen zaak. Voor ons veranderd er nog weinig want we blijven (met toestemming van de nieuwe baas) lekker meewerken en genieten. Vooral genieten. Want hoe heerlijk is het om stiekem naar je kind te kijken terwijl hij doet wat hij het  liefste doet?! Heerlijke, eerlijke en mooie producten maken volgens een eigen visie en door er zijn eigen draai aan te geven, maar waarbij de recepten van opa en vader zeker in eren worden gehouden. En dit met zoveel liefde en passie doet dat ik als (snel jankende) moeder regelmatig volschiet omdat hier een mooi mens staat die een doel heeft: mensen verwennen met de heerlijkste producten, zodat eten een feestje en genieten wordt.

Pure, Passion en Pride. Deze drie woorden drukken alles uit waar wij met elkaar voor gaan/staan.

We gaan door. De weg die opa is ingeslagen, vader heeft voortgezet en zoon nu nog verder uitbreidt voor wie weet…? De kleinkinderen kunnen al hele lekkere koekjes bakken!

 

De gehele zaak is opgefrist en veranderd. De bedrijfskleuren zijn doorgevoerd in verpakkingen, bedrijfskleding en de buitenkant van de zaak. En die buitenkant dat was toch wel de grootste verandering. Wij waren er samen al maanden mee bezig maar dan nog was het heel spannend toen de schilders de eerste kwaststreek gingen zetten. Maar wat is het mooi geworden! We zijn er echt lyrisch over. De meningen zijn heel erg verdeeld maar wij zelf vinden het nog mooier dan we ooit gehoopt hadden. Een zaak aangepast aan deze tijd, klaar voor de toekomst. Een toekomst waarin we samen met u nog heel veel veranderingen zullen meemaken maar vooral  een heerlijke, smakelijke en gezellige tijd mogen beleven.

Want het woordje PRIDE op de gevel staat voor de trots op onze producten, maar zeker ook voor de trots dat u ons als klant wilt blijven bezoeken.

 

AAD EN CHRISHNA BRAKENHOFF

Oplaadpunt

Als ondernemer heb je regelmatig het gevoel dat een dag te kort uren heeft, duizenden dingen zijn er te regelen of vragen om je aandacht. Regelmatig zet je je gezondheid op een laatste plaats en vraag je van je gezin begrip, gelukkig heb ik het beste gezin dat ik mij wensen kan!
Als bakker heb je ook nog eens te maken met werk waar veel tijd in gaat zitten, tijd is immers smaak! Met de feestdagen in het zicht word de druk nog eens vertienvoudigd en geef je nog eens extra gas. Van mijn personeel vraag ik een zelfde instelling.
Nu kan je door blijven rennen en verwachten dat iedereen achter je aan blijft rennen maar dat is niet vol te houden, daarom proberen wij in ieder geval 1 keer per jaar met elkaar er even een avondje tussen uit te gaan, de motor op te laden. Het meest ideale moment voor ons is om dit net voor de december drukte te doen.
Zo gingen wij afgelopen zaterdag met het hele team even lekker uit, dit keer was er gekozen voor een filmpje pakken en goed eten. Maar het belangrijkste was dat we even weg waren van de werkvloer en het er eens lekker van namen.
Na een gezellig avondje wachtte er meteen weer een kort nachtje en een dag van rennen en vliegen, maar dat maakte mij niet uit want het motortje was weer opgeladen en klaar voor de komende tijd!

Lex