zondag 25 december 2011

December maand

De laatste maand van het jaar, december, een maand vol met feestdagen. Een maand die voor ons bakkers het belangrijkste van alle 12 is. Wij mogen u als klant verwennen met de meeste smaakvolle producten die er in onze ogen maar zijn. Naast alle feestdagen zijn de dagen dat wij deze producten voor u mogen maken een feest op zich, lange dagen maar dat hebben wij er graag voor over, je ziet ons team echt extra genieten in deze dagen.
Het is dan ook leuk als ik op eerste kerstdag, na te hebben genoten van tijd met mijn gezin en samen met mijn oudste dochter de hele dag bezig ben geweest met lekkere dingen maken in onze eigen keuken, toch nog even mijn mail open en een mailtje krijg van een mevrouw die mij bedankt voor al het lekkers wat wij voor haar hebben gemaakt. Het gaf zoals ze zelf zei "de kerstbrunch dat beetje extra waardoor het perfect was".
Door deze paar woorden begreep ik weer wat het bakkersvak zo mooi maakt, je maakt niet alleen voedsel maar je maakt een stukje emotie. Producten die een tafel mooi maken, mensen een bijzonder gevoel geven en een dag perfect kunnen maken.

vrijdag 9 december 2011

Uit handen geven.

In de jaren voor het moment dat ik mede eigenaar werd las ik veel verhalen over mensen die voor hun zelf begonnen. Wat mij het aller moeilijkste leek van baas zijn was het uit handen geven van taken die je al jaren zelf doet.
Inmiddels ben ik een paar maanden verder en heb ik een voor mij heilige bezigheid uit handen geven, na 8jaar wekelijks als eerste te zijn begonnen met de brood productie op vrijdag avond mag/moet ik nu slapen en als 2e beginnen.
Het geeft mij enorm veel energie wat de kwaliteit van onze producten ter goede komt en ervoor zorgt dat ik meer tijd aan u, als liefhebber van onze producten kan besteden. Maar oh oh wat is het nog lastig om toch niet even naar de bakkerij te gaan.

Mocht u nu een keer een vraag hebben, stel hem gerust aan mij ik heb de tijd voor u.

woensdag 2 november 2011

Even voorstellen

De meesten van jullie zullen mijn gezicht wel herkennen als de broodbakker bij bakkerij Aad Brakenhoff. Maar wie of wat ik precies ben is voor een hoop mensen misschien niet helemaal duidelijk. Ik ben Lex, de zoon van Aad, eigenaar van bakkerij Aad Brakenhoff. Aad heeft de bakkerij weer overgenomen van zijn vader (en dus mijn opa) Jaap. Ik, Lex dus, droom al vanaf de dag dat ik geboren ben van mijn eigen bakkerij. Ik begon al heel vroeg als het hulpje van mijn vader. Koekjes bakken, later helpen met brood bakken en schoonmaken op zaterdagochtend. Deze hobby groeide uit tot een passie. Een passie die ik van mijn opa Jaap en vader Aad heb overgenomen. Ik ben de bakkersopleiding gaan volgen en werd een volwaardig bakker in het bedrijf van mijn vader. Ook ben ik inmiddels getrouwd met Denise en hebben we samen twee kinderen, Nomi en Lynn.
En dan komen we bij de (voor mij) grote Kers Op De Taart. Vader Aad wilde graag een stapje minder gaan doen en ik stond te popelen om een stapje verder te rijzen in mijn carrière en om mijn grote droom van een eigen bakkerij waar te maken. Dat het “stapje minder” van mijn vader een stap van hier tot aan Verweggistan werd dat had niemand kunnen vermoeden.30 juli 2011. Mijn verjaardag. Denise heeft een “surpriseparty” geregeld. Het heeft een reden dat ik het woord “surpriseparty” tussen haakjes zet. Vrouwlief is namelijk niet zo goed in “surprise”. En heeft het hele gebeuren dus eigenlijk van tevoren al stiekem verraden. Ze heeft de hele familie en vriendenkring opgetrommeld om mij te verrassen met het contract waarin staat dat ik mede-eigenaar word van de bakkerij. De glimlach is die dag niet van die van mijn vader en mij af te slaan en natuurlijk wordt er flink getoost met champagne. Niet wetende dat nog geen 8 dagen later ons hele plan van het “langzaam” afbouwen van mijn vader een ietwat drastische wending krijgt. Vaders tilt een emmertje op (niet eens een volle) en zijn schouder denkt; dit is het welbekende druppeltje. Wij hebben genoeg ons best gedaan in de 40 jaar dat wij alle zakken meel op onze rug hebben genomen, we scheiden ermee uit!!! Vaders heeft behoorlijk wat pijn en besluit naar de dokter te gaan. Die constateert; gescheurde pezen. Met een operatie proberen de doctoren te redden wat er te redden valt maar jammer genoeg blijkt dit tevergeefs. Om een lang verhaal kort te maken, het revalideren gaat verre van een leien dakje en Aad krijgt te horen dat hij nooit meer het werk zal kunnen doen wat tot dan toe zijn leven is geweest. Een behoorlijke klap, niet alleen voor hem maar voor ons allemaal. Ik word letterlijk in het diepe gegooid want sta er vanaf het moment van het emmertje zo goed als alleen voor. Nadat we te horen hebben gekregen dat Aad zijn beroep niet meer uit kan oefenen gaan we met spoed op zoek naar een bakker. Gelukkig hebben we die inmiddels gevonden en heb ik nu dus weer versterking. Onze nieuwe bakker heet Menno, is 30 jaar oud en is een grote aanwinst voor ons bedrijf. Ondanks dat het allemaal heel anders is gegaan dan we hebben gewild en ik het samenwerken met mijn vader verschrikkelijk mis kunnen we nu zeggen dat de rust weer een beetje terugkeert. Alles komt weer langzaam op de rails en het belangrijkste van alles is denk ik dat de liefde voor het vak geen moment is verdwenen!